نظريه تعين اول در مكتب ابن‏عربي (تحليل و نقد)

Theory of “The First Designation” in the school of Ibn-Arabi: Analysis and Review

نظريه فلسفي- عرفاني، «تعين اول» نظريه‌اي كلان درباره لحظه «پديداري و ظهور وجود» و چگونگي شكل‌گيري صدور كثرات از واحد بسيط است. اين مسيله از مباحث بنيادي و البته از دشوارترين مسايل در «عرفان اسلامي» است. ابن‏عربي پدر عرفان نظري در جهان اسلام شناخته شده و در اين ميان انديشه وحدت وجود او كه پايه اصلي فكر و دستگاه عرفاني اوست، در پرتو نظريه تعين اول سامان يافته است. بررسي اين مسيله كه ابن‏عربي چگونه و در كجا آن را بررسي كرده و آيا دغدغه فكري او بوده يا تعبير و تبيين او چگونه بوده است، اهميت زيادي دارد. از آنجا كه در بررسي عمده آثار وي، از جمله كتاب عظيم فتوحات مكيّه به‏صراحت اين عنوان يافت نمي‌شود، در تحقيق پيش‏رو تلاش شده با بررسي آثار ابن‏عربي به‏ويژه كتاب يادشده معادل و اصطلاح يا اصطلاحاتي كه ابن‏عربي در آثار خود براي «تعين اول» به‏كار برده، مشخص و مقصود او تبيين، تحليل و در پاره‌اي از موارد با نگاه نقادانه به آن‏ها نگريسته شود. همه اين مسايل به روش توصيفي – تحليلي و با توجه به نگاه ابن‏عربي و شاگردان مكتب وي، به اين موضوع رسيدگي شده است.

The Philosophical-theosophical theory of “The First Designation” is macro-theory about instance of the “Phenomenon of Existence” and the formation of emanation of multiplicities from the Unity. This subject is one of the fundamental and hardest problems in “Islamic mysticism”. Since Ibn-Arabi is the father of theoretical mysticism in Islamic world and his view about one-ness of existence is the foundation of his theoretical mysticism, that has been formed by “The First Designation”. Therefore, it is important to study precisely. Since this term in review of Ibn-Arabi’s work, especially in his great book (Al-Futuhat al-Makkiyya), is not clear, in this research effort will be made to determine a equivalent for this term. His conception of it, also, will be explained. All of these issues will be studied in descriptive-analytical method.