واكاوي اثرات سياست تساهل و مدارا بر فرآيند توسعه پايدار در ايران

Exploring the Impacts of Tolerance Policy on Sustainable Development Process in Iran

تساهل و مدارا به معناي آسان گيري دركارها به عنوان مفهومي برآمده از تعاليم و آموزه‌هاي اسلامي، علاوه بر تدوين الگويي اخلاقي در مناسبات افراد مي تواند به عنوان مدل رفتاري مطلوب، مورد استفاده نظام هاي سياسي قرارگيرد. امروزه با توجه به اين كه تنش هاي داخلي سيستم هاي سياسي و افزايش جنگ و ناآرامي ميان دولت‌ها، اثرات نامطلوبي را بر حيات اجتماعي كشورها از خود برجا گذاشته-است؛ بر اين اساس كاربست رويكرد تساهل و مدارا در دو عرصه داخلي و خارجي سيستم سياسي مي تواند به كاهش تنش در سطح داخلي و افزايش تفاهم با نظام جهاني در سطح محيط بيروني سيستم سياسي منجر شود. نوشته حاضر برآن است تا با بهره گيري ازنظريه سيستم ها و روش توصيفي و تحليلي به واكاوي اثرات سياست تساهل و مدارا در دو عرصه داخلي و بين المللي سيستم سياسي جمهوري اسلامي ايران بپردازد.

Tolerance in the sense of taking things easy is a concept derived from the teachings of Islam, which can be used as a model for the worldʹs political systems. It can, also, develop a model of ethical behavior in relations between individuals. Nowadays, internal tensions in political systems and the increase of war and unrest among states have had unwelcoming effects on the countriesʹ social life. So the application of tolerance approach in both domestic and foreign political system can reduce stress domestically and increase cooperation internationally. Using system theory and taking a descriptive and analytical approach, this paper aims to explore the impacts of tolerance policy on domestic and foreign political system of the Islamic Republic of Iran.