ديپلماسي فناوري جمهوري اسلامي ايران (با تاكيد بر فناوري هاي دفاعي- امنيتي)

در دنياي امروز يكي از عناصر اصلي تشكيل دهنده ي قدرت ، اعم از قدرت سياسي، اقتصادي، نظامي، فرهنگي و اطلاعاتي، مساله ي فناوري هاي برتر است كه به مولد قدرت تبديل شده است. تغيير عرصه ي سياست بين الملل در نتيجه ي توسعه ي فناوري هاي پيشرفته، اشكال، ابعاد، دامنه و مكانيسم هاي اعمال قدرت را متنوع و پيچيده كرده است. به تبع پيشرفت فناوري براي كشورها مسائل جديدي در روابط بين الملل به وجود آمد كه يكي از آن ها ديپلماسي فناوري است. با توجه به تحريم هاي تكنولوژيك غرب عليه جمهوري اسلامي ايران اين پژوهش در پي پاسخ گويي به اين پرسش است كه ديپلماسي فناوري جمهوري اسلامي ايران چگونه مي تواند نيازهاي دفاعي- امنيتي كشور را تامين كند؟ به نظر مي رسد كه دست يابي ايران به فناوري هاي مرتبط با نيازهاي دفاعي- امنيتي، مستلزم شناخت دقيق محدوديت هاي بين المللي بر سر راه تامين فني ايران و تنظيم راهكارهاي مبتني بر بهبود نهادي، فني و حرفه اي ديپلماسي فناوري براي دور زدن تحريم ها و محدوديت هاي حقوقي و سياسي به ويژه با تكيه بر رهيافت منطقه گرايي و سياست تنش زدايي است. پژوهش حاضر روش مطالعه ي خود را توصيفي و تحليل ثانويه و مبناي نظري را منطقه گرايي قرار داده است.