مدلسازي توسعه شهري با روش رگرسيون لجستيك مطالعه موردي: شهر سنندج

امروزه به دليل محدوديت منابع طبيعي، ارزش بالاي زمين، رشد سريع جمعيت وگسترش سريع شهرها، پيش بيني كاربري آينده ي اراضي براي مديران، برنامه ريزان و متخصصان محيط زيست از اهميت بسيار بالايي برخوردار شده است؛ زيرا تغيير در كاربري اراضي باعث تاثير بر اكوسيستم و در نتيجه تهديد منابع حياتي مورد نياز انسان مي شود. مدلسازي و تحليل پديده توسعه شهري، اطلاعات جامعي در اختيار مديران و برنامه ريزان شهري قرار مي دهد تا با توجه به اين پديده، برنامه ريزي بهتر، علمي تر و منطقي تري انجام دهند. هدف اصلي در اين تحقيق، مدلسازيِ مناطقِ توسعه يافته شهري شهر سنندج با استفاده از تصاوير ماهواره اي، سيستم اطلاعات مكاني و رگرسيون منطقي مي باشد. شهر سنندج در طي دهه هاي اخير رشد جمعيت سريعي داشته است و وضعيت جغرافيايي منطقه و قرار گرفتن اين شهر در قسمتهاي كوهپايه اي و كمبود زمين هاي با شرايط توپوگرافي مناسب جهت گسترش شهر باعث انتخاب اين شهربراي منطقه مورد مطالعه مي باشد. روش رگرسيون منطقي به دليل ساختار ساده، توانايي تفسير پذيري بالاي مدل و همچنين عملكرد مطلوبي كه در مدل سازي هاي محيطي از جمله فرايند توسعه شهري از خود نشان داده است به عنوان روش پيشنهادي جهت مدلسازي اين فرايند در نظر گرفته شده است. پارامترهاي مورد استفاده در اين تحقيق شامل فاصله از مناطق توسعه يافته ، فاصله از راههاي اصلي، فاصله از فضاي سبز، ارتفاع، شيب، فاصله از گسل، فاصله از مراكز نواحي شهر و همچنين تعداد سلول هاي شهري در همسايگي 3*3 شهري مي باشد. همچنين مدلسازي توسعه شهري با شبكه عصبي مصنوعي نيز انجام شده است كه در پايان به مقايسه عملكرد دو مدل مي پردازيم. معيار هاي كاپا، درجه تناسب و درصد تناظر صحيح جهت ارزيابي عملكرد مدل هاي پيشنهادي به كار گرفته شده اند كه براي روش رگرسيون منطقي به ترتيب 7398/0، 6345/0 و 70/93% و در روش شبكه عصبي مصنوعي برابر با 7316/0، 6249/0 و 55/93% مي باشند.