غني سازي نقشه هاي شهري مورد استفاده در سيستم هاي راهبري رقومي با استفاده از مولفه هاي ادراك مكاني

انسان موجودي وابسته به مكان است كه نياز دارد بداند كجا واقع شده و چگونه مي تواند به مقصد خود برسد. ابزارها يي كه وي براي اين امر در اختيار دارد به طيف هاي متفاوتي تقسيم مي شود. از آن جمله، مي توان به ادراك مكاني انساني و همچنين استفاده از تسهيلات راهبري چون نقشه و سيستم هاي دستيار راهبري اشاره نمود. نقشه هاي مورد استفاده در زندگي روزمره اعم از رقومي و كارتوگرافي، مجموعهاي از اطلاعات متريك و اندكي از ويژگي هاي توپولوژيك محيط را در اختيار كاربر قرار داده، وي بر اساس اين اطلاعات و تجربه ي قبلي در نقشهخواني، به توجيه خود و راهبري در محيط ميپردازد و يا با استفاده از سيستم هاي راهبري بدون هيچ گونه فعاليت ذهني مكاني به مقصد راهنمايي مي شود. اين مقاله به بررسي روش هاي مختلف راهبري در محيط شهري پرداخته و رويكردي براي بهره گيري از مولفههاي ادراك مكاني انساني در فرايند راهبري را پيشنهاد مي نمايد. از آنجا كه انسان براي راهبري، از مجموعهاي از مولفههاي ادراكي براي تعامل با محيط پيرامون خويش استفاده ميكند، ارائه اين مولفه ها در نقشه هاي شهري، مي تواند موجب تسهيل توجيه و راهبري گردد و به فرايند شكل گيري نقشه ي ذهني كمك نمايد.