برآورد عمق آب هاي ساحلي به كمك سنجش از دور فراطيفي

برآورد عمق آب هاي ساحلي با استفاده از تصاوير ماهواره اي سنجش از دوري نقش مهمي در مديريت و بهره برداري بهينه از منابع طبيعي دريايي و گام اوليه براي برنامه ريزي و همچنين محافظت از آنهاست. در دهه هاي گذشته، به لطف داده هاي تصويري با ويژگي هاي طيفي، مكاني و زماني مناسب، استفاده از روش هاي عمق سنجي ماهواره اي در مناطق كم عمق افزايش يافته است. اندازه گيري هاي مستقيم عمق و پارامترهاي فيزيكي آب به كمك روش هاي مستقيم در مناطق ساحلي بسيار پر هزينه بوده و به زمان نسبتاً زيادي نياز دارد. بنابراين، سنجش از دور با توجه به توانايي بالا در جمع آوري اطلاعات در زمان كوتاه و در گستره ي جغرافياي وسيع راهكار بسيار مناسبي براي بسياري از طرح هاي مطالعاتي و مهندسي در مناطق ساحلي خواهد بود. اين موضوع در كشوري مانند ايران كه داراي گستره وسيع آبي است از اهميت ويژه اي برخوردار است. مهم ترين هدف اين مقاله، بررسي توانمندي تصاوير ماهواره اي فراطيفي در عمق سنجي بر پايه روش هايي تجربي سنجش از دوري است. معروف ترين مدل هاي تجربي در اين زمينه، مدل هاي نسبي لايزينگا (Lyzenga) و استامپ (Stumpf) است كه در اين تحقيق از مدل نسبي استامپ استفاده شده است. استامپ (2003) به منظور برآورد مقادير عمق از تصاوير چندطيفي الگوريتمي ارائه كرد كه به اطلاعات اوليه كمتري نسبت به مدل هاي ارائه شده در قبل توسط سايرين نياز داشت. اين الگوريتم بر پايه مقادير نسبي بازتابي در باندهاي مرئي عمل مي كند و نسبت به الگوريتم هاي پيشين در برآورد عمق در آب هاي عميق تر بهتر عمل مي كند. همچنين مشكلات ناشي از جنس بسترهاي متفاوت را ندارد و قابل به كارگيري در مناطقي با بازتاب كم نيز هست. در اين پژوهش از تصاوير فراطيفي سنجنده هايپريون از ماهواره EO1 براي بررسي عمق سواحل جزيره قشم استفاده شده است كه تا كنون اين تصاوير در عمق سنجي به صورت جدي مورد استفاده قرار نگرفته است. نتايج ارزيابي اين پژوهش نشان مي دهد كه ميزان همبستگي تصويري كه پس از انجام پيش پردازش ها، بر روي آن الگوريتم استامپ استفاده شده با عمق 89.3 درصد و مقدار انحراف معيار مقادير عمق بدست آمده با عمق واقعي 1.38 متر بدست آمد كه مي تواند براي كاربردهاي ويژه در مناطق ساحلي، با توجه به هزينه و زمان پردازش روش مناسبي باشد.