ارزيابي و بهبود دقت يك شبكه تعيين موقعيت آني DGPS با استفاده از مدل تركيبي خطي مطالعه ي موردي: شمال غرب ايران

در اين گزارش با توجه به اينكه سيستم تعيين موقعيت جهاني GPS به دليل خطا هاي مختلف، ازلحاظ دقت در تعيين موقعيت مطلق آني جوابگوي بسياري از كاربرد ها نخواهد بود لذا بايد يكسري تصحيحات به مشاهدات تعيين موقعيت آني اعمال شود. به همين دليل به بيان تاثير خطا هاي مختلف و نحوه برخورد با اين خطا ها بيان گرديده است، سپس اصول عملكرد سيستم DGPS بيان شده است. هدف از ايجاد سيستم DGPS بدست آوردن تصحيحات لازم براي حذف يا كاهش خطا هاي موثر بر دقت مي باشد، تا با استفاده از اين تصحيحات بتوان به دقت هاي مطلوب رسيد و از اين سيستم در هدايت امور ناوبري و ساير امور مربوط به تعيين موقعيت آني استفاده كرد. اصول كار اوليه اين سيستم ها براساس تعيين موقعيت آني بين حداقل دو گيرنده GNSS مي باشد. از محدوديت هاي قابل تامل سيستم هاي تك مرجعي محدوديت در سيستم ارتباطي، كاهش دقت و اعتبار تصحيحات ارسالي با افزايش فاصله مي باشد به همين منظور سيستم هاي چند مرجعي مطرح مي شود. بنابراين با استفاده از 4 ايستگاه دائم تركمنچاي، خواجه، اهر، اسكو روش تعيين موقعيت نسبي برآورد شده است. نتايج حاصل نشان مي دهد با افزايش فاصله و اختلاف ارتفاع بين ايستگاه ها مقدار تصحيحات افزايش يافته و دقت روش كاهش مي يابد. بنابراين مي توان اينگونه نتيجه گرفت كه براي كاهش تاثير نامطلوب ايستگاه هاي مرجعي، كه موقعيت آنها با موقعيت ايستگاه مجهول داراي اختلاف بيشتري است حذف شوند كه در اين حالت مدل تركيبي خطي مطرح مي شود كه قادر به بررسي و حذف ايستگاه هايي كه دقت سيستم DGPS را پايين مي آورد مي باشد.