مقايسه حافظه در افراد مبتلابه اختلال شخصيت اسكيزوتايپال و افراد بهنجار

مقدمه: اختلال شخصيت اسكيزوتايپال به عنوان شكل خفيفي از اسكيزوفرنيا، متشكل از علائم شناختي، ادراكي و عاطفي است و كاركرد طبيعي بسياري از توانايي هاي شناختي را مختل مي كند. هدف پژوهش حاضر مقايسه عملكرد شناختي افراد مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال و افراد بهنجاربود. روش: اين پژوهش از نوع تحقيقات علي-مقايسه اي بود. نمونه اي به حجم90 نفر (30 بيمار مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال(با مصرف دارو)،30 بيمار مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال (بدون مصرف دارو) با 30 فرد بهنجار از بين مراجعان مراكز درماني دولتي و خصوصي خدمات روانپزشكي به روش نمونه گيري ملاك محور انتخاب شدند. به منظور بررسي عملكرد شناختي از آزمون هاي حافظه وكسلر و دو خرده مقياس گنجينه لغات و فراخناي ارقام آزمون هوش وكسلر استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس چند متغيره تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه عملكرد شناختي در افراد مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال و افراد بهنجار از لحاظ آماري داراي تفاوت معني دار مي باشد. نتايج بيانگر نمرات پايين تر گروه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال (با و بدون مصرف دارو) از گروه مقايسه در مقياس هاي اطلاعات شخصي، كنترل ذهني، حافظه منطقي، يادگيري تداعي ها، ليست لغات و حافظه عددي بود. همچنين نتايج نشان داد كه گروهها در مقياس هاي جهت يابي و حافظه بينايي به لحاظ آماري تفاوت معنادار دارند. به اين معنا كه نمرات دو گروه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال(با و بدون مصرف دارو) پايين تر از گروه مقايسه بود؛ اما گروه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال در جهت يابي و حافظه بينايي مشابه بودند. نتيجه گيري: نارسايي شناختي عمده بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال در حافظه كاري، حافظه ديداري، حافظه منطقي و توجه و تمركز است. نكته قابل تامل در پژوهش حاضر نارسايي بيماران مبتلا به اختلال شخصيت اسكيزوتايپال در عملكرد شناختي همچون حافظه و كنترل ذهني است.