مقايسه سبك هاي دفاعي من در افراد مبتلا به اختلال جسماني سازي، اضطرابي و افراد عادي

مقدمه: تمايز قائل شدن ميان افراد مبتلا به اختلال جسماني سازي و اضطرابي همواره مورد توجه روانشناسان باليني بوده است. هدف اصلي پژوهش حاضر مقايسه سبك هاي دفاعي من در بين افراد مبتلا به اختلال هاي جسماني سازي، اضطرابي و افراد عادي بود. روش: جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمام افراد مبتلا به اختلال هاي جسماني سازي و اضطرابي مراجعه كننده به كلينيك هاي دولتي و خصوصي سطح شهر تهران در سال 1391 و همچنين افراد عادي ساكن اين شهر بود. براي دستيابي به اين هدف، 90 نفر (30 بيمار جسماني-سازي، 30 بيمار اضطرابي و 30 نفر از افراد عادي) از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه سبك هاي دفاعي (DSQ) پاسخ دادند. افراد گروه عادي علاوه بر مقياس نامبرده به مقياس افسردگي اضطراب استرس (DASS-21) نيز پاسخ دادند. براي تحليل داده هاي پژوهش حاضر، از شاخص هاي آمار توصيفي، تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) و آزمون تعقيبي استفاده شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان دادند كه اختلاف ميانگين نمرات سبك دفاعي رشدنايافته بين هر سه گروه معنادار بود. علاوه بر اين، ميانگين نمرات سبك هاي دفاعي رشديافته و نوروتيك نيز بين گروه هاي افراد عادي، بيماران اضطرابي و جسماني سازي داراي تفاوت معنادار بودند. البته سبك هاي دفاعي رشديافته و نوروتيك ميان گروه هاي بيماران اضطرابي و جسماني سازي تفاوت معناداري نداشتند. نتيجه گيري: بر اساس اين نتايج مي توان از بررسي سبك هاي دفاعي براي تميز اختلالات اضطرابي و جسماني سازي استفاده كرد. به عبارت ديگر، سبك هاي دفاعي من بايد كانون توجه باليني در درمان اختلالات جسماني سازي و اضطرابي قرار گيرند.