تعيين تركيب صيد ضمني در كشتي هاي صنعتي ميگوگير صيدگاه هاي ميگو در استان هرمزگان

اين مطالعه با هدف تعيين ميزان و تركيب گونه اي صيد ضمني طي مدت فصل صيد ميگو در صيدگاه هاي استان هرمزگان در مهر و آبان 1391 صورت گرفت. عمليات نمونه برداري طي 54 فقره توركشي از سه شناور ميگوگير صنعتي انجام شد. صيدگاه ها شامل مناطق اطراف جزيره هرمز و قشم بود. مدت زمان توركشي بين 1 تا 5/3 ساعت (ميانگين h1/0 ± 995/1) متغير بود. در اين مطالعه حدود 02/21933 كيلوگرم آبزي صيد شد كه از اين مقدار 26/86 درصد صيد ضمني (80/18918كيلوگرم) و 74/13 درصد ميگو (22/3014 كيلوگرم) بود، نسبت صيد ضمني به هدف 27/6 برآورد شد. در اين مطالعه گونه هاي دورريز، دورريز درشت، تجاري و هدف به ترتيب 02/68، 35/3، 7/14 و 74/13 درصد از بيومس كل صيد را به خود اختصاص دادند. در نمونه برداري ها 103 گونه متعلق به 64 خانواده كه به تفكيك شامل 77 گونه ماهي استخواني از 47 خانواده، 13 گونه ماهي غضروفي از 9 خانواده، 3 گونه بي مهره متعلق به 3 خانواده، 4 گونه ميگو از خانواده پنائيده و لاك پشت دريايي، مار دريايي و ستاره دريايي بودند. نتايج اين تحقيق بيانگر فشار زياد صيادي روي گونه هاي تجاري و غيرتجاري در اين منطقه است. در خصوص گونه هاي حاضر در ترال ميگو به منظور اجراي مدل هاي مرسوم جمعيتي براي پايش جمعيت، اطلاعات زيستي و بلندمدت بسيار اندكي وجود دارد. نتايج اين مطالعه مي تواند براي ارزيابي خسارات ناشي از تور ترال ميگو روي ذخاير ماهيان خليج فارس و در مدل هاي ارزيابي ريسك اكولوژيكي استفاده شود.