پيش بيني رواناب و رسوب به كمك شبكه عصبي مصنوعي و رگرسيون چندمتغيره در مارن هاي آغاجاري

اين پژوهش، با تكيه بر مقايسه واكنش هاي متفاوت مورفولوژيك دو گونه كلير Capparis decidua)) و لگجيC. spinosa) )، ارتباط بين بعضي از عوامل موثر در شكل زايي نبكا را بررسي مي نمايد.به منظور بررسي واكنش هاي مورفولوژيك دو گونه مورد اشاره به تشكيل نبكا، 9 نبكا ي لگجي با سنين متفاوت به طور تصادفي انتخاب شد. سپس، تعداد و اندازه ريشه هاي نابجا و تعداد شاخه و جوانه در طول ساقه شمارش شد. نتايج نشان داد كه وزن بخش زنده (سبز) و غيرزنده پايه هايي از گياه لگجي تشكيل دهنده نبكا به طور معني داري از پايه هاي شاهد هم سن خود بيشتر است. در لگجي، نبكا در ابتدا با افزايش تعداد جوانه ها و شاخه ها باعث تحريك رشد مي شود، ولي، در نهايت، باعث خشكيدگي كامل گياه مي گردد. در كلير، تشكيل نبكا باعث ريشه زايي (ريشه هاي نابجا) در شاخه هاي مدفون شده مي شود. همچنين، با افزايش حجم نبكا، بر تعداد شاخه يا جوانه در كلير افزوده نشد. علاوه بر آن، ريشه نابجايي در پايه هاي كليرِ فاقد نبكا ملاحظه نشد. نتايج بررسي نحوه انشعاب شاخه ها نشان داد كه گونه كلير به دو روش باعث ايجاد نبكا مي شود. كلير در ميان سالي پاجوش هاي فراواني توليد مي كند. تشكيل پاجوش ها در اطراف و در قسمت يقه گياهِ كلير باعث تجمع رسوبات و تشكيل نبكا مي شود. شاخه پاجوش هاي مدفون شده در نبكا، با افزايش حجم نبكا، ريشه هاي نابجا توليد مي نمايد و پايه مادري به تدريج ضعيف مي شود و نهايتاً خشك مي شود. حالت دوم تشكيل نبكا مشابه لگجي است. با توجه به نتايج به دست آمده، مشخص شد كه گونه كلير واكنش هاي مورفولوژيك سازگارتري نسبت به لگجي در برابر تشكيل نبكا دارد.