افزايش همگرايي شبكه هاي تطبيقي با لينك هاي نويزي: الگوريتم حداقل ميانگين مربعات توزيع شده افزايشي طول متغير

در ميان الگوريتم هاي تخمين تطبيقي توزيع شده، الگوريتم حداقل ميانگين مربعات افزايشي به دليل پيچيدگي محاسباتي پايين، و نياز به كمترين ميزان ارتباطات و توان، محبوبيت بالايي دارد. اما، اين الگوريتم از همگرايي كند اوليه رنج مي برد. در اين مقاله، الگوريتم طول متغيري براي افزايش همگرايي شبكه هاي تطبيقي افزايشي با لينك هاي نويزي ارائه مي شود. نخست، الگوريتم طول متغير پيشنهادي در چهارچوب شبكه ها ي تطبيقي افزايشي با لينك هاي ايده آل بيان مي شود. اين امر كمك مي كند تا بتوان بدون دخالت تاثيرات نويز لينك ها، الگوريتم پيشنهادي را ازنظر بهبود در همگرايي با الگوريتم حداقل ميانگين مربعات افزايشي معمول مقايسه نمود. در ادامه الگوريتم پيشنهادي براي اجرا در شبكه هاي تطبيقي با لينك هاي نويزي ارتقا داده مي شود. به همين منظور، ابتدا الگوريتمي براي كاهش اثرات لينك هاي نويزي براي حالت طول ثابت ارائه مي شود. دليل بيان اين الگوريتم در چهارچوب طول ثابت، آن است كه بتوان الگوريتم پيشنهادي را با الگوريتم هاي قبلي مقايسه كرده و كارايي بهتر آن را در مقايسه با ديگر الگوريتم ها نشان داد. نهايتاً اين الگوريتم در يك چهارچوب طول متغير بيان مي شود. شبيه سازي ها نشان مي دهند كه الگوريتم پيشنهادي منجر به افزايش نرخ همگرايي و بهبود عملكرد حالت دائم مي گردد.