نقش راهبرد توسعه‌ي شهري (CDS) در كاهش فقر شهري در مناطق حاشيه نشين (مطالعه‌ي موردي: محلّه‌ياسلام‌آباد شهر زنجان)

The Role of City Development Strategy (CDS) in Urban Poverty Reduction in Marginal Settlement Areas (Case Study: Islamabad Area in Zanjan City)

يكي از مهم‌ترين مسايلي كه امروزه شهرها با آن دست به گريبان هستند، مساله‌ي فقر و توزيع ناعادلانه‌ي درآمد مي‌باشد. اين پديده در مناطق حاشيه نشين بيش از مناطق ديگر مشهود مي‌باشد. به همين دليل لازم است با تعديل و حذف آن، زمينه‌ي اجراي عدالت اجتماعي را فراهم نمود. راهبرد توسعه‌ي شهري (CDS) رويكرد جديدي است كه در سال‌هاي اخير در زمينه‌ي توانمندسازي و بهسازي مناطق حاشيه نشين مورد استفاده‌ي بسياري از كشورها قرار گرفته است. ريشه كني فقر به عنوان يكي از اهداف اصلي رويكرد CDS و تجربه‌ي موفّق بكارگيري آن در چندين كشور، ما را بر آن داشت تا به بررسي نقش آن در كاهش فقر شهري در محلّه‌ي حاشيه نشين اسلام‌آباد بپردازيم. نتايج به دست آمده مبيّن آن بود كه حذف فقر شهري حاكم بر محلّه‌ي مورد مطالعه جز در سايه‌ي حذف فرهنگ فقر، تغيير ديد منفي ساكنين و مديران شهري نسبت به محلّه و مشاركت ساكنين و دولت در قالب تعاوني‌هاي مردم نهاد امكان پذير نمي‌باشد.

Today, one of the most important issues with which cities face in urban poverty and income inequality distribution. This phenomenon is present more obviously in marginal settlement areas than in other areas. For this reason, it is necessary to eradicate and adjust those issues to provide social justice. City Development Strategy (CDS) is a new approach which is applied in most countries to rehabilitate and enable the marginal settlement areas in recent years. The present study primarily aims at following poverty eradication approach – as one of the major goals of CDS – and the successfully experience of its application. The result of this study revealed that a success in poverty reduction only is possible by eradicating the poverty culture and modifying the negative views of the settlers and urban managers toward the Islamabad area, and settlers and government partnership in popularity cooperation.