تحليل الگوي پراكنده رويي در منطقه 2 تهران و تاثير آن بر توزيع كاربري‌هاي شهري با استفاده از مدل‌هاي كمي

Analysis the pattern of Sprawl in region 2 of Tehran and Its impact on urban land use distribution using quantitative models

توجه به توسعه كالبدي شهر، به عنوان يك ضرورت اساسي در برنامه‌هاي توسعه شهري محسوب مي‌شود. در ايران گسترش سريع فيزيكي شهرها در قالب رشد بدون برنامه و ناموزون در راستاي علل مختلف از جمله مهاجرت‌هاي بي رويه يكي از مشكلات اساسي شهرها محسوب شده كه پديده اي تحت عنوان پراكنده رويي از نتايج رشد اينگونه مي‌باشد. اين پژوهش با مطالعه روند پراكنده رويي در منطقه 2 تهران و تاثير آن در توزيع انواع كاربري‌ها هدف گذاري گرديد. با كاربرد مدل آنتروپي شانون و شاخص موران مشخص گرديد كه گسترش فيزيكي منطقه 2 به تدريج به سمت پراكنده رويي پيش مي‌رود كه اين امر در ساختار فضايي منطقه نارسايي‌هايي را ايجاد كرده است. نتايج پژوهش ضمن دستيابي به توزيع نامتوازن كاربري‌ها نشان داد كه با توجه به پيامدهاي نامطلوب اين الگو، در راستاي دستيابي به توسعه پايدار شهري بايستي از سياست‌ها و راهكارهايي براي كنترل و تغيير اين نوع رشد استفاده گردد.

Attention to The physical development of the city is essential in urban development programs. In Iran the rapid expansion in the physical form of cities in an unplanned and uneven growth along the various causes Such as irregular migration is considered one of the major problems that a phenomenon as sprawl is result of growth this kind. This research, aimed with study the trend of sprawl in region 2 of Tehran and its impact on the distribution of the land use. With using the Moranʹs index and Shannon entropy model revealed that the physical expansion of region 2 gradually moves towards sprawl, which this has created defects in the spatial structure of the region. The research results with acquisition to unbalanced distribution of land use showed the adverse consequences of this pattern, along with achieve to sustainable urban development must be used Policies and strategies to control the growth and change of this kind.