رفتار ژيوتكنيكي پهنه آبرفتي تهران دربرابرجنبش لرزه اي احتمالي

Geotechnical Behavior of Tehran Alluvial Deposits against Possible Seismic Events

با توسعه روز افزون شهري و ساخت و گسترش سازه‌هاي سطحي و زير سطحي چون خطوط بسيار مترو درسطح كشور، نياز به انجام مطالعات ژيوتكنيك پيرامون اين سازه‌ها بيش از پيش مورد تاكيد قرار مي‌گيرد. تهران بزرگ، كه در دامنه جنوبي بلندي‌هاي البرز مركزي روي مجموعه نهشته‌هاي آبرفتي كواترنري با گسل‌هاي جنباي لرزه‌زايي چون سامانه شمالي در سوي شمال و گسل‌هاي پارچين و پيشوا در سوي جنوب در بر گرفته شده است، نياز انجام پژوهش‌هايي با هدف برآورد ارتباط دو سويه توان لرزه‌خيزي گسل‌هاي پيرامون و ويژگي‌هاي ژيوتكنيكي نهشته‌هاي گستره مورد مطالعه را آشكار مي‌سازد. در اين پژوهش با استفاده از داده‌هاي صحرايي و آزمايشگاهي به بررسي ويژگي‌هاي ژيوتكنيكي نهشته‌هاي مسير، جنس لايه‌هاي خاك و پارامترهاي مختلف هر لايه به‌كمك نرم افزارهاي تهيه شده، چون مقادير ظرفيت باربري و نشست و پتانسيل روانگرايي در درازاي 27 كيلومتري از مسير تونل خط 7 مترو تهران پرداخته شده است. بر پايه اين پژوهش، نهشته‌هاي آبرفتي واحدهاي Cو Dمجموعه‌هاي آبرفتي تهران، از مقاومت به‌نسبت بالايي برخوردار بوده و مقدار نشست سطح زمين در تمامي نقاط اندازه‌گيري شده، در حد مجاز ( < 2.5cm) است. بررسي ارزيابي پتانسيل روانگرايي بر پايه داده‌هاي SPT، نشان از نبود احتمال رخداد روانگرايي در لايه‌هاي ماسه‌دار در گستره خاوري- مركزي تهران، در هنگام يك جنبش لرزه‌اي احتمالي دارد.

Due to the fast urban developing and construction of surface and sub-surface structures such as several subway lines, requiring the geotechnical studies on these structures is increasingly emphasized. The metropolitan Tehran, in south of the Central Alborz, lying on the set of Quaternary alluvial deposits and surrounded by the active seismic faults such as the Northern Tehran fault in the north and the Parchin and Pishva faults in the south requires investigations to determine the bilateral relationship betweenseismic potential of the peripheral active faults andthe geotechnical characteristics of the alluvial deposits. In this study, using field and laboratory data, geotechnical characteristics of the deposits, material of soil horizons, and different parameters of them along the 27 km length of Tehran 7th subway line have been studied by provided software to calculate: bearing capacity, settlement and liquefaction potential. Based on this study, the members C and D of the Tehran alluvial deposits has relatively high resistance value and measured settlement in all areas is limited to 2.5 cm. The data of SPT indicate any likely occurrence of liquefaction of sand layers in the east - central Tehran during a seismic event.