تجزيه و تحليل فني زخم هاي وارده به درختان حاشيه مسير در اثر عمليات چوبكشي

عمليات بهره برداري جنگل نظام مهندسي با هدف بيشينه كردن كارايي و كمينه كردن آثار نامطلوب است. اين بررسي در پارسل هاي 220 و 225 از سري نمخانه در جنگل خيرود در كنار نوشهر انجام شد. در اين بررسي، خسارات ناشي از عمليات چوبكشي با استفاده از اسكيدر تيمبرجك 450 سي، بر درختان سرپا ارزيابي شد. نتايج اين بررسي نشان داد كه به ترتيب در دو پارسل 220 و 225، 80/6 درصد و 72/7 درصد از آسيب هاي حاصل از چوبكشي در قسمت هاي پايين ساقه درخت (ريشه و 0-0/3 متر از بن درخت) رخ داده است و بيش از 40 درصد از زخم ها مساحتي كمتر از 200 سانتي متر مربع دارند، ولي 57 درصد از زخم ها منجر به آسيب به كامبيوم شده است. همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه با وجود شدت بهره برداري كمتر در پارسل 225 در مقايسه با پارسل 220، ميانگين عرض زخم ها در پارسل 225 (10/43 سانتي متر) بيشتر از پارسل 220 (9/06 سانتي متر) است كه اين مورد مهم به تعداد قوس هاي بيشتر (حدود 2 برابر) در مسيرهاي چوبكشي پارسل 225 در مقايسه با پارسل 220 مربوط مي شود. نتيجه آناليز واريانس با طبقه بندي دوطرفه نيز نشان داد كه از نظر نسبت عرض زخم به محيط درخت بين دو پارسل مورد بررسي اختلاف معني داري وجود دارد (F=9.01، p=0.003، df=1). در كل مي توان چنين نتيجه گرفت كه افزايش تعداد قوس هاي موجود در مسيرهاي چوبكشي در مقايسه با شدت بهره برداري آثار تخريبي بيشتري بر درختان حاشيه مسير بر جا گذاشته است.