رويكردي در تحليل و نقد رمان‌هاي انقلاب اسلامي با تاكيد بر نقد رمان‌هاي رضا اميرخاني

The Concept of "Self" and its Relation to Political Action in Hannah Arendt and Herbert Marcuse

پژوهش حاضر، فراتحليلي و براي دستيابي به كيفيت حضور جرياني خاص در ادبيات داستاني ايران يعني «ادبيات داستاني انقلاب اسلامي» است. اين فراتحليل، سمت وسويي كاركردگرايانه دارد كه در سه‌ضلعي كتاب‌شناسي، جريان‌شناسي، آسيب‌شناسي به دنبال دست يافتن به شيوه‌اي تحليلي در بررسي نقدها براي نيل به چشم اندازي وسيع‌تر در حوزه نقد است كه خود مبين ميزان حضور يك جريان ادبي مشخص در فضاي ادبيات داستاني ايران است. علاوه بر اين، فراتحليل در شناخت صحيح نقد، رصد نقاط ضعف و قوّت آن و معرفي خلا‌ها و آسيب‌هاي نقد نيز مي‌تواند موثر باشد. نمونه مورد بررسي در اين فراتحليل، رمان‌هاي «رضا اميرخاني» - به عنوان يكي از شاخص ترين نويسندگان جريان ادبي انقلاب اسلامي - است و به سنجش كاركرد اين رمان‌ها به واسطه كميت و كيفيت توجه ناقدان به آن مي‌پردازد. در مقدمه به تعريف ادبيات انقلاب اسلامي، نقد و كاركردهاي آن و شاخص‌هاي نقدِ نقد پرداخته مي‌شود. سپس نويسنده و رمان‌هايش معرفي و نقدهاي آن در قالب مقالات (علمي پژوهشي، ترويجي، تخصصي و توصيفي و تفنني) بررسي و تحليل و سپس اين تحليل‌ها از منظر‌هاي متفاوت فراتحليل مي‌شود و در پايان، يافته‌ها در قالب جدول‌ها و نمودارها تبيين مي‌گردد.

In connection with concept the self, There is abundant writings and works. Nevertheless, one of the definitions of the Self, Especially in modernist and postmodernist attitude, refers to space of independent and autonomous activism of subject, as can be seen in the Phrase like Self-advancing, depend on themselves and did itself. Basically, the self concept among political thinkers is frequently observed. Two of the thinkers of the twentieth century that with this understanding of self have written, are Hannah Arendt and Herbert Marcuse. On one hand, by introducing the concept of "human diversity”, Arendt follows idea that introduce humans as self (subject) and reveal as distinct and free existent. And finally, this approach connects with the concept of action to introduce the human self as designator in the political system. On the other hand, is Herbert Marcuse that in One-Dimensional Manʹ book, is looking activation humans as active and independent selves from the grip of a kind of continuity that capitalist society has created. Therefore, as long as there is the continuity, Political action is also limited. Basically, common feature between Arendt and Marcuse can be noted to their efforts in activating the Human minds or selves and its connection to political activism. Fundamentally distinct concepts of self, in the Arendt and Marcuse thought, compared to the previous political philosophy, is that self in philosophy, is highly dependent on power, domination, Technology and Media. But these thinkers, with the connection of the subject to political action, attempt to renew subject, political activism.