طراحي الگوي توانمندسازي سرمايه هاي انساني در نيروهاي نظامي ج.ا.ايران

توانمندسازي از نگاه معنايي، آزاد كردن نيروي دروني افراد براي كسب دستاوردهاي شگفت انگيز مي باشد. در اين مقاله به تعيين ميزان ارتباط و تشخيص متغيرهاي مستقيم و غيرمستقيم در الگوي توانمندسازي سرمايه هاي انساني نيروهاي نظامي ج.ا.ايران پرداخته شده است. جامعه آماري موردنظر، كاركنان نظامي (ارتش ج.ا.ايران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامي) ج.ا.ايران مي باشد و جامعه نمونه تعداد 398 نفراز رده‌هاي مختلف افسران و درجه‌داران به صورت تصادفي طبقاتي منظم نمونه گيري شده است. اين تحقيق، با استفاده از روش تحقيق توصيفي- همبستگي و به كارگيري تحليل ماتريس همبستگي شكل گرفته و داده-هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه كه پايايي و روايي آن به ترتيب توسط ضريب آلفاي كرونباخ و اعتبار محتوا و تركيب پرسشنامه هاي استاندارد تاييد شده، گردآوري گرديده است. يافته هاي پژوهش بيانگر اين مطلب است كه تاثير متغيرهاي تعهد سازماني، سازگاري شخصي و مشاركت در امور بر متغير توانمندسازي به صورت مستقيم و متغيرهاي ارتباطات اجتماعي، آموزش و يادگيري، حقوق و دستمزد و شرايط كاركنان بر متغير توانمندسازي به صورت غيرمستقيم مي باشد.