مدل سازي پايداري در نظام هاي بهره برداري زراعي– خانوادگي مبتني بر كشت مخلوط بر اساس تئوري بنياني (مورد مطالعه: بخش فيروزان )

امروزه، محققان به رابطه بين پايداري و تنوع زراعي تاكيد مي­كنند؛ زيرا افزايش تنوع، پيچيدگي ذاتي اكوسيستم­هاي زراعي را افزايش مي­دهد و از اين طريق فرايندهاي آن را تقويت مي­كند. بسياري از محققان يكي از عوامل مهم افزايش پايداري در اكوسيستم­هاي زراعي را استفاده از كشت­ هاي مخلوط در نظام­هاي بهره برداري مي­دانند. پايداري در نظام­هاي بهره برداري به ويژه نظام بهره برداري زراعي- خانوادگي كه عمده نظام هاي بهره برداري در ايران را شامل مي شود نياز به مدلي دارد كه بر اساس آن امكان پايداري در اين نظام فراهم شود. «نظريه بنياني» يا «نظريه برخاسته از داده ها» به ما كمك مي­كند تا اين مدل را از ساختار دروني ارزش ها، نگرش ها و تجربه هاي بهره برداران نظام بهره­برداري زراعي- خانوادگي مبتني بر كشت مخلوط و شرايط و موقعيت خاص اين جامعه درك كنيم. اطلاعات مورد نياز در اين خصوص با استفاده از مصاحبه نيمه ساختارمند با نمونه اي 19 نفره متشكل از باتجربه ترين كشاورزان مخلوط كار منطقه مورد مطالعه به دست آمد. با تحليل محتواي متن مصاحبه ها، 416 گزاره مفهومي نماياي پايداري در نظام بهره برداري مبتني بر كشت مخلوط استخراج شد. فهرست كامل گزاره ها با عنايت به قرابت مفهومي و طي سلسله مراتب كدگذاري در نظريه بنياني در قالب پنج طبقه موضوعي كه هريك از نگاهي پايداري در اين نظام بهره برداري را تحليل مي كنند، به شرح زير گروه بندي شد: عوامل علي، عوامل مداخله گر، عوامل زمينه اي، عوامل راهبردي و پيامدهاي استفاده از سيستم كشت مخلوط.