مدلسازي مطلوبيت لانه گزيني و شناسايي حداقل نيازهاي زيستگاهي مكان هاي لانه گزيي گرگ (canis lupus) در استان همدان با استفاده از روش ماهالانوبيس پارتيشن بندي شده

مدلسازي زيستگاه در محل هاي لانه گزيني گونه هاي حيات وحش ابزاري كاربردي در شناسايي نحوه توزيع كانون هاي فعاليت آن هاست. از اين رو اين ابزار در شناسايي نواحي اي كه پتانسيل بالايي در بروز تقابل اين گونه ها با انسان دارند، كاربردهاي فراواني دارد. در اين پژوهش با استفاده از مدل ماهالانوبيس پارتيشن بندي شده و با در نظر گرفتن فاكتورهاي مهم زيستگاهي اثر گذار، مطلوبيت مكان هاي لانه گزيني گرگ در استان همدان ارزيابي شد. همچنين از منحني توزيع تجمعي مقادير مطلوبيت براي طبقه بندي نقشه حاصل به طبقات مطلوبيت استفاده شد. نتايج نشان داد كه آستانه مطلوبيت 71/0 به بهترين نحو نواحي مطلوب را از زيستگاه نامطلوب تفكيك كرد و بدين ترتيب 2649 كيلومتر مربع معادل 5/13 درصد از سطح استان همدان به منزله نواحي اي كه پتانسيل لانه گزيني گرگ دارند، شناسايي شد. همچنين بر اساس نتايج به دست آمده از آزمون تجزيه به مولفه هاي اصلي، متغيرهاي ارتفاع، سنجه بردار ناهمواري ها، تراكم دام و فاصله از نواحي مسكوني به منزله عوامل مهم محيطي تامين كننده حداقل نيازهاي زيستگاه لانه گزيني گرگ در اين استان تعيين شدند. معيارهاي بررسي اعتبار مدل به دست آمده، چه از لحاظ قابليت تشخيص (سطح زير نمودار برابر با 825/0) و چه از لحاظ صحت طبقه بندي (نرخ كلي صحت طبقه بندي برابر با 84/0)، نشان داد كه مدل مطلوبيت به دست آمده عملكرد خوبي در پيش بيني نواحي لانه گزيني دارد. لانه گزيني گرگ در مناطق ناهموار نسبتاً مرتفع (1870 ـ 2405)، نزديك به اراضي مرتعي و باير و به دور از نواحي مسكوني نشان مي دهد كه نحوه توزيع لانه هاي گرگ در استان همدان در درجه اول متاثر از فاكتورهاي مرتبط با مداخلات انساني است.