تاثير كاربرد خارجي پرولين و گلايسين بتائين بر تغييرات بيوشيميايي در انگور در وضعيت تنش خشكي

پرولين و گلايسين بتائين از رايج ترين مواد آلي سازگارند كه با تنظيم اسمزي و محافظت از غشا ها، پروتئين ها و آنزيم ها از تاثيرات مخرب تنش هاي اسمزي در گياهان جلوگيري مي كنند. براساس گزارش ها، با كاربرد خارجي اين تركيبات در گياهان، تحمل آنها به خشكي را مي توان افزايش داد. بدين­منظور، اين تحقيق به صورت فاكتوريل بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي در چهار تكرار بر روي چهار رقم انگور ʼخوشناوʻ، ʼپيكانيʻ، ʼپرلتʻ وʼفليم سيدلسʻ اجرا شد. تاك هاي تحت تنش خشكي با 70 درصد از آب مورد نياز انگور آبياري شدند. پرولين (10 ميلي مولار) و گلايسين بتائين (15 ميلي مولار) در چهار مرحله (پيش از گلدهي، گلدهي، غوره شدن و رنگ گرفتن خوشه هاي انگور) روي تاك ها محلول پاشي شد. نتايج نشان داد كه مقدار پرولين و گلايسين بتائين دروني گياه و فعاليت آنزيم هاي پراكسيداز و آسكوربات پراكسيداز در هر دو تيمار پرولين و گلايسين بتائين به طور معنا داري بيشتر از شاهد بود. بيشترين و كمترين مقدار پرولين به ترتيب در ارقام ʼفليم سيدلسʻ و ʼپيكانيʻ ارزيابي شد، اما ديگر صفات اندازه گيري شده اختلاف معنا داري در بين ارقام نشان ندادند. با توجه به نقش اين آنزيم ها در از بين بردن گونه هاي فعال اكسيژن و همچنين نقش پرولين و گلايسين بتائين در فعال كردن آنتي اكسيدان ها، با كاربرد اين دو اسموليت مي توان تحمل انگور را در مقابل تنش خشكي افزايش داد.