استفاده از توابع چندشرطي در حوزه مديريت مخزن در شرايط تغيير اقليم

توابع منطقي رياضي در حوزه مديريت منابع آب كاربرد فراوان دارد. در اين تحقيق، از برنامه ريزي ژنتيك منطقي (LGP)، با ادغام اين گونه توابع، براي استخراج قاعده جيره بندي مخزن در بازه هاي بهره برداري در شرايط پايه و تغيير اقليم استفاده شد. بهترين مقادير رهاسازي از مخزن در كل بازه بر اساس آب موجود استخراج مي شود. تابع هدف به صورت كمينه كردن نسبت كمبود بلندمدت (LSR) است. نتايج استخراج قاعده جيره بندي در تامين تقاضا به وسيله LGP با نتايج برنامه ريزي ژنتيك متداول (TGP) براي شرايط پايه و تغيير اقليم با استفاده از شاخص هاي كارايي مقايسه شدند. نتايج نشان دادند بر اساس LGP و در شرايط تغيير اقليم نسبت به پايه شاخص هاي اطمينان پذيري كاهش (34%)، آسيب پذيري افزايش (37%)، و برگشت پذيري نيز كاهش (29%) خواهند يافت. همچنين بر اساس TGP و در وضعيت مشابه شاخص هاي اطمينان پذيري، آسيب پذيري، و برگشت پذيري به ترتيب كاهش (25%)، افزايش (15%)، و كاهش (14%) خواهند يافت.