تحليل وضعيت پايداري كشت و كار سيب زميني در دشت بهار استان همدان

هدف اصلي پژوهش حاضر تحليل وضعيت پايداري كشت و كار سيب زميني در دشت بهار استان همدان بوده است. اين پژوهش از نظر هدف تحقيق، اكتشافي؛ از نظر روش گردآوري داده ها، پيمايشي و از نظر نتيجه، كاربردي است. جامعه آماري اين تحقيق تعداد 2054 نفر سيب زميني كار دشت بهار بود. حجم نمونه از طريق فرمول كوكران 162 نفر برآورد شد و در نهايت به منظور افزايش دقت، 172 پرسشنامه تكميل شد. داده ها به كمك نرم افزار تجزيه و تحليل شدند. براساس شاخص پايداري تركيبي كل، پايداري بيش از 50 درصد از سيب زميني كاران در سطح پايين يا بسيار پايين بوده است. همچنين، براساس نتايج تحليل رگرسيون پنج عامل «مساحت كل زمين كشت شده، سطح تناوب يا آيش نسبت به كل سطح زير كشت سيب زميني، ميزان كل كودهاي شيميايي مصرفي، ميزان كل سموم، علف كش و قارچ كش مصرفي و سطح استفاده از روش هاي كشاورزي پايدار توسط سيب زميني كار»، در مجموع توانايي تبيين 69 درصد از تغييرات پايداري زراعي- اكولوژيكي را داشتند؛ پنج عامل «سطح زير كشت، ميزان خسارت وارده در هكتار، هزينه بذر مصرفي، سطح زير كشت بيمه شده و ارزش كل فروش محصول» در مجموع 62 درصد از تغييرات پايداري اقتصادي را تبيين كردند و نيز چهار عامل «سطح تنوع درآمدي سيب زميني كار، سطح استفاده از كانال هاي ارتباطي، سطح دانش سيب زميني كار از كشاورزي پايدار و تجربه كشت و كار سيب زميني توسط زارع» در مجموع توانايي تبيين 55 درصد از تغييرات پايداري اجتماعي را دارا بودند.