بررسي نسبت ديدگاه اخلاقي علّامه طباطبايي با واقع گرايي اخلاقي

The Relationship between Allamah Tabatabaeiʹʹs Moral Views and Ethical Realism

بحث واقع گرايي و غيرواقع گرايي از محوري ترين مباحث فلسفه اخلاق است كه بر اساس آن مي توان مكاتب مختلف اخلاقي را از جهت نقطه اختلاف اصلي شان دسته بندي كرد. در اين مقاله سعي بر آن است كه نسبت ديدگاه اخلاقي علّامه طباطبايي با واقع گرايي اخلاقي مورد بررسي قرار گيرد. سوال اصلي در اين تحقيق آن است كه آيا ميان اعتباري دانستن مفاهيم اخلاقي و غيرواقع گرايي اخلاق ملازمه اي وجود؟ اگر ملازمه اي ميان اين دو نيست، واقع گرايي اخلاقي چگونه بر اساس نظريه ادراكات اعتباري تبيين مي شود؟ اين تحقيق با روش توصيفي ـ تحليلي به اين نتيجه رسيده كه طبق نظريه اعتباريات، بايد و نبايدها انشا محض نيستند، بلكه انشا مبتني بر واقعيت هستند و به لحاظ همان واقعيت ها قابل تحقيق و بررسي مي باشند و از اين طريق مي شود بر آنها حتي برهان هم اقامه كرد.

The question of realism and non-realism is among the most important issues of philosophy of ethic, according to which the different ethical schools can be classified in terms of their major differences. This paper investigates the relationship between Allamah Tabatabaei’s moral views and ethical realism. The main question that arises is: “Is there any correlation between the view of conventionality of ethical concepts and non-realism of ethics?” If there is no correlation between them, how can we explain ethical realism according to the theory of conventional perceptions? Using a descriptive-analysis method, this research concludes that, ought tos and ought not tos, according to conventionality theory, are not pure construction but they are construction based on reality, and it is possible to make s study of the very realities and then present evidence to prove them.