بررسي تطبيقي شعر احمد صافي و بهار (با تكيه بر موضوع دين)

Religious Thought in the Poetries of Malek-o-Sho’ara Bahar and Ahmad al-Safi al-Najafi

شعر از آغاز حیات بشری، با همۀ لحظات آسمانی و زمینی‌اش، با انسان همراه بوده است. هرچند شعر در مكتب متعالی اسلام جایگاه واقعی و دینی یافت، در زبان‌های مختلف به‌ویژه عربی و فارسی تكامل خود را در قالب‌های متفاوت نشان داد. اگر شعر و شاعری درخدمت خیر و صلاح جامعه باشد و جامعۀ بشری را به‌سوی اخلاق فاضله و ایمان به خدا سوق دهد، بدون تردید مورد تأیید اسلام است و قرآن و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) از چنین شعری حمایت می‌كنند. از صدر اسلام تا كنون، با تمسّك به سنّت پیامبر اكرم (ص)، از شعر به‌عنوان سلاحی كارآمد و حتی معنوی در دفاع از دین و مبانی آن و نیز مقابله با تهاجم دشمن استفاده شده است. در این خصوص، بهار و احمد صافی از نمونه‌های بارزی هستند كه در لابه‌لای اشعارشان باورهای دینی و آموزه‌های اعتقادی نمودی روشن دارد. در این مقاله سعی شده است ظهور و بروز اندیشه‌های دینی در اشعار این دو شاعر معاصر به روش تحلیل محتوا بررسی شود.

If poetry serves the public good and leads the human society towards sublimemorality and faith in God, it will certainly be approved by Islam, and will besupported by The Quran, the Prophet (PBUH), and Ahl al-Bayt (AS). Since earlyIslamic era and with adherence to the tradition of the Holy Prophet (SAW), poetryhas been used as an efficient, and even spiritual, weapon to defend the religion andits foundations and to confront the enemy invasion. In this regard, Bahar and AhmadSafi are prominent examples whose poems have clear manifestations of religiousbeliefs and theological teachings. The present paper is an attempt to study theemergence and rise of religious thoughts in the poems of these two contemporarypoets using the method of content analysis.