تحليل الگوهاي ساختاري نمايش‌نامه‌هاي حميد امجد

The Analysis of Structural Patterns of Hamid Amjadʹs Plays

حمید امجد یكی از نمایش‌نامه‌نویسان معاصر و صاحب‌سبك است. او از ١٣٦٥ تاكنون با نوشتن نمایش‌نامه و به صحنه‌بردن نمایش‌ها، حضوری مستمر و ارزشمند در این عرصه داشته است. در این مقاله، پس از مقدمه‌ای كوتاه و معرفی اجمالی حمید امجد، به اختصار به مفهوم ساختار و ساختارگرایی و سپس تحلیل بخشی از آثار امجد (نمایش‌نامه‌های دهه‌های هفتاد و هشتاد) با تكیه بر ساختار روایت آن‌ها می‌پردازیم. هر نمایش‌نامه جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است. در تحلیل الگوی ساختاری نمایش‌نامه‌ها، از الگوی كلود برمون استفاده شده است. این بررسی نشان می‌دهد نمایش‌نامه‌های دهه‌های هفتاد و هشتاد امجد به لحاظ ساختاری (الگوی برمون) اغلب منجر به شكست شده‌اند و پیروزی در این نمایش‌نامه‌ها نادر بوده است. مقاله جزئیات این الگوها را نیز بررسی كرده است.

Hamid Amjad is a contemporary playwright, who has his own style. By writing plays and taking them to the stage since 1986, he has made his presence in this field highly precious and continual. After a short prelude and brief introduction of Hamid Amjad, the paper briefly discusses the concept of structure and structuralism and then analyzes some of the works by Amjad by relying on their narrative structure. Each play was investigated separately and the conclusion was that Amjadʹs plays follow the Claude Bremond pattern; of the 11 plays that were studied, nine of them ended in failure and two ended in triumph. In the remaining part, situations were named and similarities in structures were revealed. The result was that most plays concerned follow three patterns.