نقش ميانجي گري عدالت سازماني در رابطه ميان سبك رهبري تحول آفرين و كيفيت زندگي كاري كاركنان مورد مطالعه: شركت آب و فاضلاب مشهد

پژوهش حاضر درصدد بررسي چگونگي روابط بين عوامل رهبري تحول آفرين و كيفيت زندگي كاري كاركنان از طريق عدالت سازماني است. در اين راستا، كاركنان حوزه‌هاي مهندسي و توسعه، امور مشتركين و بهره‌برداري و معاونت برنامه‌ريزي شركت آب و فاضلاب مشهد به عنوان جامعه آماري تحقيق انتخاب شد. از ابزار پرسشنامه براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده به عمل آمد و براي تحليل داده‌ها در قالب مدل‌سازي معادلات ساختاري، ازنرم افزار آموس استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان دادسبك رهبري تحول آفرين بر عدالت سازماني و عدالت سازماني بر كيفيت زندگي كاري كاركنان شركت آب و فاضلاب مشهد اثر معناداري دارد. همچنين نقش ميانجي‌گري متغير عدالت سازماني در روابط بينرهبريتحول آفرين و كيفيت زندگي كاري كاركناناين شركت مورد تاييد قرار گرفت.اين يافته ها بدان معناست كه تاكيد بر عدالت سازماني و رعايت آن از سوي شركت مذكور مي‌تواند از كاركردي مثبت بر عملكرد اين سازمان برخوردار باشد به نحوي كه به طور معناداري اثرگذاري رهبري تحول آفرين مديران را بر كيفيت زندگي كاري كاركنان، تحت تاثير خود قرار دهد.