مقايسه خصوصيات فيزيكوشيميايي و كاني شناسي خاك هاي شاليزاري منطقه نورآباد ممسني و اراضي بكر مجاور (استان فارس)

برنج مهمترين منبع غذايي براي بيش از 50 درصد از جمعيت جهان است. شاليزارها وسيع ترين اراضي غرقاب در سطح جهان مي باشند كه تحت تاثير فعاليت هاي انسان قرار مي گيرند. عمليات كشت برنج و به ويژه شرايط غرقاب بر ويژگي هاي خاك در دراز مدت اثر دارد. اين مطالعه به منظور بررسي اين اثرات بر ويژگي هاي فيزيكوشيميايي و كاني شناسي رس در دو منطقه از شهرستان ممسني در استان فارس و مقايسه با اراضي بكر مجاور صورت گرفت. نتايج نشان داد كه كشت طولاني مدت برنج موجب افزايش معني دار ميزان كربن آلي، آهن و منگنز عصاره گيري شده با اگزالات ( Feo و Mno) و كاهش معني دار ميزان pH و آهن و منگنز عصاره گيري شده با دي تيونات (Fed و Mnd) شده است. تغيير معني داري در ميزان كل اين دو عنصر مشاهده نشد. نتايج كاني شناسي رس نشان داد كه كشت برنج به ويژه منجر به كاهش زياد در ميزان كاني پاليگورسكيت و افزايش اسمكتيت شده است. تصاوير ميكروسكوپ الكتروني عبوري (TEM) نيز بيانگر كاهش طول كريستال هاي پاليگورسكيت از 2 تا 3 ميكرومتر در كاربري بكر به حدود 5/0 ميكرومتر در كاربري شاليزاري احتمالاً در نتيجه تخريب فيزيكي و يا تغيير شكل به اسمكتيت بود.