بررسي اثربخشي مشاوره گروهي به شيوه يكپارچه توحيدي بر سازگاري زندانيان مرد

هدف پژوهش، پاسخگويي به اين سوال بود كه آيا مشاوره گروهي به شيوه يكپارچه توحيدي، بر سازگاري زندانيان مرد موثر است؟ روش پژوهش، آزمايشي با گروه كنترل در بين زندانيان مرد در زندان مركزي شهركرد در سال 1391 بود؛ 40 نفر با روش نمونه گيري تصادفي ساده چندمرحله اي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 20 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. از پرسشنامه سازگاري بل به عنوان ابزار غربالگري استفاده گرديد. سپس برنامه مشاوره گروهي به شيوه يكپارچه توحيدي به مدت 12جلسه يك ونيم ساعته بر روي اعضاي گروه آزمايشي اجرا شد. پس از پايان مداخله درماني، پس آزمون و بعد از يك ماه آزمون پيگيري از هر دو گروه اخذ گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش آماري تحليل اندازه هاي مكرر استفاده شد و نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمره سازگاري دوگروه در مرحله پس آزمون و پيگيري تفاوت معنادار وجود دارد (002/ 0 >P)؛ درنتيجه مي توان گفت كه مشاوره گروهي به شيوه يكپارچه توحيدي بر سازگاري زندانيان مرد موثر است.