مسيوليت سران و نظاميان دولت‌هاي متجاوز در اساسنامه ديوان كيفري ‌بين‌المللي

زمينه و هدف: تعريف جنايت تجاوز در اساسنامه ديوان كيفري بين‌المللي نقطه عطفي در ايجاد مسيوليت كيفري براي متجاوزان است. به‌منظور اعمال صلاحيت ديوان نسبت به جنايت تجاوز، نخستين‌بار در بازنگري اساسنامه ديوان، بين عمل تجاوزكارانه و جنايت تجاوزكارانه تفكيك انجام شد. لذا تعقيب قانوني براي محاكمه رهبران سياسي و نظامي يك دولت مسبوق به وقوع عمل تجاوزكارانه ناقض منشور يا به‌عبارت‌ديگر ناقض صلح بين‌المللي شد. روش تحقيق: پژوهش حاضر با استفاده از اسناد و منابع كتابخانه‌اي و با روش توصيفي-تحليلي انجام شده است. يافته‌ها: مطابق بند «الف» ماده 25 اساسنامه ديوان كيفري بين‌المللي، ديوان تنها نسبت به جرايم اشخاص حقيقي مي‌تواند اعمال صلاحيت نمايد. بدين‌سان مسيوليت كيفري عمل تجاوزكارانه كه يك اقدام بين‌المللي توسط دولت است، بر عهده سران سياسي و نظامي حكومت (اشخاص حقيقي) قرار داده شد. نتيجه‌گيري: افراد شركت‌كننده در مديريت يك جنگ تجاوزكارانه كه در مديريت سياسي و نظامي كشور هم تاثيرگذار هستند براي جنايت تجاوز قابل‌تعقيب و محاكمه مي‌باشند. مجازات اصلي در اساسنامه ديوان، مجازات حبس است؛ اما جزاي نقدي و ضبط اموال به‌عنوان مجازات تكميلي علاوه بر حبس - اعم از دايم و موقت- نسبت به مرتكب تجاوز مي‌تواند اعمال شود.

Context and Objective: The definition of the crime of aggression in the Statute of the International Criminal Court is a milestone in establishing Criminal liability for the aggressors. The first time, to exercise jurisdiction over the crime aggression, in the revision of the Statute of the ICC, the act of aggression and crimes of aggression were separated. The prosecution for trial political and military leaders of a State, subject to the occurrence of the act was in violation of international peace. Methodology: This study was performed through the use of documents and library resources and cross-sectional analysis. Findings: In According to the paragraph A of Article ?5 of the Statute of the International Criminal Court, the Court may exercise jurisdiction over the crimes of individuals. Therefore, Criminal liabilities of aggression were placed, on the military and political leaders (individuals). Conclusion: Participants in the management of a aggression, which are effective in the management of the country›s political and military, are on trial and prosecutable for the crime of aggression. The main penalty which Predicted in statute of ICC, is imprisonment. However fines and confiscation of property can be applied as supplementary punishment in addition to imprisonment, to be offender of the aggression.