بررسي رابطه اضطراب و پرخاشگري با روان شناسي رانندگي

The relationship between anxiety and aggression with driving psychology among taxi drivers

هدف اساسي اين مطالعه، بررسي رابطه اضطراب و پرخاشگري با روان شناسي رانندگي در بين رانندگان آژانس شهررشت است. روش تحقيق در اين پژوهش تحليلي-توصيفي از نوع پيمايش است. روش نمونه گيري اين مطالعه تصادفي خوشه اي چندمرحله اي است. جامعه آماري شامل كليه رانندگان مرد و زن تاكسي تلفني هاي شهررشت بوده است. از بين 2000 نفر راننده تاكسي تلفني 180 نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابزارمورد استفاده در اين پژوهش، 3 پرسش نامه استاندارد پرخاشگري، اضطراب هاميلتون و روان شناسي رانندگي بوده است. نتايج نشان داد كه بين اضطراب و روان شناسي رانندگي همبستگي منفي وجود دارد و بين پرخاشگري و روان شناسي رانندگي رابطه معناداري وجود دارد. در حالي كه بين اضطراب و پرخاشگري رابطه معنا دار وجود ندارد. به طور كلي م يتوان نتيجه گرفت كه اضطراب و پرخاشگري بر روان شناسي رانندگي تاثيرمنفي دارند.

the general current study was to evaluate the relationship between anxiety and aggression with driving psychology among taxi drivers. Method: This is a descriptive- analytical study and also the multi-stage cluster sampling method was used in this research. The statistical population comprised of all male and female taxi drivers in Rasht. Of the 2.000 taxi drivers, 180 subjects were selected randomly. Material used in the study were the standard questionnaires of aggression, Hamilton anxiety and driving psychology. Results showed that in the first hypothesis with 95% confidence, we can claim that there isa significant negative relationship between anxiety and driving psychology. In the second hypothesis with 95% confidence we can claim the there is a significan negative relationship between aggressive and driving psychology. The third hypothesis with 95% confidence, we can claim that there is no significant relationship between anxiety and aggression. Conclusion: Based on results we can conclude that anxiety and aggression.