ارزيابي خصوصيات كيفي علوفه پنج توده كوشيا (Kochia scoparia) به منظور استفاده در كشاورزي شور زيست در ايران

تنش شوري توليد پايدار بسياري از محصولات زراعي را در مناطق خشك و نيمه خشك ايران تهديد مي كند. بنابراين در اين مناطق بايد از گياهاني استفاده شود كه ضمن سازگاري با اين شرايط توليد مناسبي نيز داشته باشند. در اين راستا مطالعه اي با هدف بررسي كيفيت علوفه ي توده هاي مختلف كوشيا در شرايط تنش شوري با استفاده از آزمايش كرت هاي خرد شده بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. كرت هاي اصلي شامل سطوح شوري آب آبياري شامل 2/5 و 5/16 دسي زيمنس بر متر و كرت هاي فرعي شامل پنج توده بومي كوشيا (بيرجند، اروميه، بروجرد، اصفهان و سبزوار) بودند. نتايج نشان داد كه با افزايش شدت تنش شوري درصد قابليت هضم ماده خشك برگ، ساقه، كل اندام هوايي و عملكرد ماده خشك قابل هضم كوشيا افزايش پيدا كرد. بين توده ها از نظر قابليت هضم ماده خشك برگ اختلافي وجود نداشت اما از نظر قابليت هضم ماده خشك ساقه توده سبزوار، و از نظر قابليت هضم زيست توده و عملكرد ماده خشك قابل هضم كل اندام هوايي توده اروميه بيشترين مقدار را دارا بودند. روند تغييرات قابليت هضم ماده آلي اندام هاي مختلف و كل اندام هوايي كوشيا با افزايش شدت تنش شوري صعودي بود. ارزش هضمي برگ و ساقه با افزايش تنش شوري افزايش پيدا كرد اما ارزش هضمي كل اندام هوايي كاهش يافت. تنش شوري افزايش ميزان پروتئين خام را در اندام ها و كل گياه كوشيا كاهش داد. بطور كلي خصوصيات كيفي علوفه توده هاي كوشيا قابل مقايسه با ساير گياهان علوفه اي رايج مي باشد.