زبان عاشقانه در سروده هاي نازك الملايكه و سعاد صباح

Love Language in Poetries of Nazik Al-Malaika and Suad Al-Sabah

عشق از موضوعات بسيار رايج ادبيات عربي، بويژه ادبيات رمانتيك است كه معني و صورت آن به صورت جدايي ناپذيري به هم مرتبط است. اين مضمون در دوران معاصر شكل جديدي به خود گرفته و باعث ظهور برخي ويژگي هاي زباني در سروده هاي شاعران شده است. در اين پژوهش ويژگي ها، در سروده هاي دو شاعر عرب، نازك الملايكه و سعاد صباح، بررسي شده است. اين تحقيق كه به روش توصيفي- تحليلي انجام شده است، نشان از آن دارد كه روح و زبان زنانه در اشعار عاشقانه ي اين دو شاعر تازي به خوبي بروز يافته است و در سطوح مختلف قابل بررسي است. اين عنصر زنانه در سه سطح آوايي، دستوري و معنايي در سروده هاي هر دو شاعر نمايان است.آنان از تكرار واج هاو آواها براي بيان غم و اندوه خويش بهره مي برند. عدم اطمينان زنان از اوضاع جايگاه اجتماعي خود در جهاني كه مردان سروري مي كنند، سبب به كاري اسلوب استفهام در سروده هاي آنان شده است. همچنين شاعران زن به دليل عدم آزادي در بيان مسيله ي عشق از اسلوب هاي بيان غيرمستقيم مثل استعاره استفاده مي نمايند.

Love is one of the most common topics which found in Arabic literature especially in romantic literature. This topic has found new form in contemporary era which caused some new language properties in poetries of contemporary poets.In this study,an attempt has made to survey these properties in poetries of two Arabic poets, Nazik Al-MalaikaandSuad Al-Sabah. By using descriptive-analyticmethod, it has been foundthat feminine spirit and language is greatly evident in poetries of these two Arabic poetswhich can be studied at different language levels. This feminine element is clearin three levels in poetries of these two poets phonetic,syntactic and semantic.They were using some techniquessuch as repetition of phonemes,letters in speaking about their sorrow and sadness. Not being sureof social conditions in a world which pay attention to men caused women to use interrogative methods in their poems. Women poets also use indirect methods like metaphor because they donʹt have liberty of speaking in love.