بررسي ضابطه‌ي دوم قتل عمدي در پرتو موازين پزشكي

Consideration of second factor of murder in the light of medical principles

چكيده ضرورت پاسداشت جان انسان‌ها ايجاب مي‌كند كه حقوق كيفري به بيان تعريف و يا ضابطه‌اي دقيق براي جرم قتل عمد همت گمارد؛ امري كه قانونگذار در ماده‌ي 290 قانون مجازات اسلامي مصوب سال 1392ش. طي سه بند كلي- كه معرف دو ضابطه تحقق قتل عمد مي باشد- بدان پرداخته است. ضابطه نخستين تحقق قتل عمد در نظام كيفري ايران، داشتن قصد قتل است بي آنكه كيفيت فعل ارتكابي تاثيري در تحقق اين عنوان داشته باشد. اما در ضابطه‌ي دوم كه محل مناقشه است، مقنن، كانون توجه خود را، كيفيت فعل ارتكابي دانسته و از اين رو، انجام كار به نحوي كه نوعاً موجب قتل شود را در عمدي محسوب شدن قتل، همسنگ ضابطه‌ي نخستين قرار داده است. در مورد مفهوم و گستره‌ي «عمل نوعاً كشنده» و مرجع تشخيص نوعاً كشنده بودن عمل، نظرات متفاوتي در نظام كيفري ايران ابراز شده است كه بازتاب آن را در آراي ناهمگون دادگاه‌ها و اختلاف‌نظر بين قضات و پزشكان قانوني مي‌توان يافت.

Introduction: the necessity of saving lives of humansrequiers that penal law should express a description and / or exact test for murder. This is brought in Islamic penal law (1390) in 3 articles. Discussion: The first factor of legislature in Iranʹs criminal system for providing murder is bad intention irrespective of the influence of commited act in providing this title. But, in second factor, the more important one, the legislature concentrates on the quality of the act. Hence the act wich intrinsically causes death is like the first factor. The different opinions in Iran’s criminal system have bean said about the concept of act wich is intrinsically fatally and the authority of determining with its reflection can be found in the conflict of courts verdicts and forensic medicine opinions. Conclusion: intrinsic fatally act is an act wich causes death to normal people and the authority of determination by the aspect of actusrea is forensic medicine but by the aspect of mensrea is the court by regarding the publication.