سنجش و ارزيابي شاخص هاي پايداري اجتماعي- فرهنگي در شهرهاي استخراجي (مطالعه موردي: شهر استخراجي عسلويه)

در ميان انواع شهرها، شهرهاي استخراجي داراي ويژگي هاي خاصي از جمله تمركز بالاي فعاليت هاي صنعتي و معدني، آلودگي هاي بالاي زيست محيطي و مسائل اجتماعي ناشي از مهاجرت هاي شغلي و دوگانگي فرهنگي است كه مي تواند مسئله ناپايداري را در ابعاد زيست محيطي، اقتصادي، اجتماعي- فرهنگي و كالبدي در محيط اين نوع شهرها به وجود آورده يا تشديد نمايد. بنابراين بكارگيري شاخص هاي ارزيابي، به منظور تعيين وضعيت ابعاد پايداري شهري براي شهرهاي استخراجي ايران ضروري به نظر مي رسد. هدف از انجام اين پژوهش، تحليل و ارزيابي شاخص هاي بُعد اجتماعي - فرهنگي توسعه شهري پايدار، در شهر عسلويه در جنوب ايران و در كناره شمالي خليج فارس بوده و به لحاظ روش، رويكرد حاكم بر اين پژوهش توصيفي- تحليلي است. اطلاعات مورد نياز از طريق بررسي هاي اسنادي، ميداني و تكميل پرسشنامه جمع آوري شده و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS و ارزش گذاري نماگرها با بهره گيري از طيف ليكرت، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج تحليل پژوهش پس از انجام آزمون هاي آماري تي- استيودنت، ويلكاكسون و آزمون فريدمن، بيانگر آن است كه مولفه هاي رضايت جامعه محلي، فرهنگ و سنن و امنيت و رفاه بيشتر از حد متوسط و مولفه هاي توسعه امكانات و خدمات، افزايش آگاهي جامعه محلي و مشاركت و همبستگي، كمتر از حد متوسط هستند. به طور كلي نتايج نشان دهنده وجود ناپايداري در بُعد اجتماعي- فرهنگي توسعه پايدار شهري در اين شهر است.