حليلي بر اثرات گردشگري خانه هاي دوم در مناطق روستايي مطالعه موردي: دهستان حصار ولي عصر- شهرستان بوئين زهرا

در چند دهه اخير گردشگري به عنوان ابزاري براي دست يابي به توسعه پايدار و منبعي براي ايجاد درآمد و اشتغال در نواحي روستايي به ويژه روستاهايي كه فرآيند جمعيت گريزي را تجربه كرده اند، مطرح است. در اين راستا گسترش خانه هاي دوم در مناطق روستايي داراي چشم اندازهاي طبيعي زيبا، نشان دهنده يك روند عمده در بازسازي روابط شهر و روستا با هدف استفاده از فضاهاي روستايي با انگيزه تفريح و سرگرمي توام با اقامت گردشگران است. هدف از اين پژوهش بررسي نقش گردشگري خانه هاي دوم و تاثيرات آن در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، زيست -محيطي و كالبدي در روستاهاي داراي اين پديده در دهستان حصار ولي عصر از توابع شهرستان بوئين زهرا بود. نوع تحقيق كاربردي و روش مورد استفاده توصيفي-تحليلي مي باشد و براي گردآوري اطلاعات از روش هاي كتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه، مشاهده و مصاحبه) استفاده شده است كه 5 روستايي مورد مطالعه در دهستان به صورت تمام شماري مورد بررسي قرار گرفته است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش هاي آماري توصيفي و استنباطي (آماره t تك نمونه اي، رگرسيوني خطي چند متغيره) استفاده شده است. يافته ها نشان مي دهد كه از ديدگاه ساكنان دائمي رابطه گردشگري خانه هاي دوم با ابعاد اقتصادي، اجتماعي و كالبدي مثبت و معنادار بوده ولي در ابعاد محيطي رابطه معنادار و منفي ارزيابي شده است. همچنين نتيجه حاصله از تحليل رگرسيون نشان مي دهد كه اثرات گردشگري خانه هاي دوم در ابعاد چهارگانه فوق الذكر با 90/0 تاثير مثبت در ميزان رضايت ساكنان دائمي معنادار بوده و بيش ترين تاثير را شاخص هاي كالبدي و اقتصادي داشته است.