مفهوم سياست در مكتب رضوي

The Concept of Politics in the Doctrine of Imama Reza

اين واقعيت كه سياست علمي است كه در چارچوب اصول اعتقادي و شرايط و مقتضيات زماني شكل مي‌گيرد، ما را به آنجا رهنمون مي‌شود كه بپذيريم تلقي‌هاي واحدي از علم سياست در عالم خارج وجود ندارد و متناسب با مكاتب و شرايط شاهد شكل‌گيري ديدگاه‌‌ها و نظريه‌هاي مختلفي در اين زمينه مي‌باشيم. نگارنده در مقاله حاضر مستند به اصول و مباني مكتب رضوي كه بر گرفته از سيره مبارك امام رضا(ع) است، به اين پرسش پاسخ داده كه: سياست چه معنايي در گفتمان اسلامي دارد؟ براي اين منظور نگارنده چارچوب نظري‌اي را كه به تحليل سياست در چهار سطح هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي، غايت‌شناسي و روش‌شناسي مي‌پردازد، ارايه نموده است. تحليل سيره امام رضا(ع) حكايت از آن دارد كه: سياست در مكتب رضوي نه علم قدرت، بلكه علم سعادت است و از اين حيث مي‌توان ادعا نمود كه الگوي اسلامي سياست (مستند به اصول مكتب رضوي) مي‌تواند به نظريه‌اي بديل براي علم سياست سكولار جاري به‌حساب آيد.

The fact that politics is a science formed in the framework of the principles of beliefs as well as the conditions and requirements of the time leads us to believe that there doesn’t exist unique treatments of this science in the outside world and that’s why we witness various approaches and theories in this regard given different conditions and schools of thought. Citing the principles and basics of the Razavi School that result from Imam Reza’s menology, the author of this article seeks to find an answer to the question, “What does politics mean in Islamic discourse?” To achieve this goal, the author introduces a theoretical framework that analyzes politics in four levels of ontology, epistemology, teleology and methodology. Analysis of Imam Reza’s menology reveals that in Razavi School of thought, politics is not the science of power, but the science of felicity. Thus, one can claim that the Islamic pattern for politics (based on Razavi School of Thought) can be an alternative theory to the current secular political science.