رابطه بين محيط كالبدي معماري با نشانه‌هاي اختلال بيش‌فعالي/ نارسايي‌توجه در كودكان 6-10 سال تهران

Relation between Physical Environment of Architecture and Attention Deficit Hyperactivity Disorder’s Symptom in Tehran Children (6-10 years)

اختلال بيش‌فعالي/ نارسايي‌توجه بخش قابل‌توجهي از بار اختلالات در دوران كودكي و نوجواني را به خود اختصاص مي‌دهد و با توجه به احتمال باقي‌ماندن تا بزرگسالي و طولاني بودن دوره آن، از اهميت بالايي برخوردار است. روش‌هاي مختلفي براي درمان و كنترل اين اختلال وجود دارد كه رايج‌ترين آن‌ها دارو‌درماني است. نقش تاثيرات محيط زندگي افراد داراي اختلال، تا حد‌ زيادي ناديده انگاشته شده و به‌خوبي مورد بررسي قرار نگرفته است. اين پژوهش به‌منظور بررسي تاثير مولفه‌هاي محيط كالبدي معماري بر شدت نشانه‌هاي اختلال بيش‌فعالي/ نارسايي‌توجه در كودكان 6 تا 10 ساله انجام گرفته است. با اعمال طرح نيمه‌آزمايشي از ميان مراجعه‌كنندگان به يكي از مراكز مشاوره و خدمات روان‌شناسي در شهر تهران، 30 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي ساده در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابتدا از هر دو گروه توسط پرسشنامه كانرز، فرم والدين، پيش‌‌آزمون گرفته شد و پس از اعمال تغييراتي در محيط كالبدي خانه كودكان گروه آزمايش و انجام توصيه‌هايي در اين راستا توسط والدين، حدود 8 هفته بعد، از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد و نتايج با استفاده از تحليل كواريانس (ANCOVA) توسط نرم‌افزار SPSS18 تحليل گرديد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه تغيير مولفه‌هاي محيط كالبدي چون «تراكم فضايي، ايجاد ارتباط ديداري و شنيداري با محيط بيرون و استفاده از نور طبيعي، ارتباط با فضاي باز و سبز و انجام بازي‌هاي هدفمند و تكاليف درسي در فضاي باز» باعث كاهش معني‌دار شدت علايم بيش‌فعالي/ نارسايي‌توجه در گروه آزمايش شد. با توجه به تفاوت معني‌دار بين گروه‌هاي آزمايش و كنترل مي‌توان اذعان داشت طراحي صحيح مسكن و اهميت‌دادن به كيفيت فضاهاي خانه در كنار كميت آن‌، ممكن است به كاهش نشانه‌هاي اختلال بيش‌فعالي/ نارسايي‌توجه در كودكان كمك كند.

Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most common neurobehavioral disorders of childhood but may continue into the adult years. The most common treatment is using stimulant medications and the role of Environmental factors is ignored. The purpose of this survey is studding the effect of Physical environment factors on ADHD disorder symptoms in children (6-10 years). Therefore with a semi-experimental study in one of the consulting centers in Tehran, 30 subjects were selected randomly and assigned into the experimental and control groups (15 subjects each). At first pre-test was performed by Conner’s Parent Rating Scale (CPRS-48) and after that some changes were made at control group’s houses physical environment with recommendations to parents. About 8 weeks later post-test was performed for the experimental and control groups and ANCOVA were used to analyze the data. Based on the results obtained, it can be stated that suitable spaces, using natural daylight, creating visual and aural communication with the outdoor spaces and also connection with green and open space and performing targeted playing in the open space are effective on decreasing the symptoms of ADHD disorder in control group. According to significant difference between experimental and control groups it can be stated that principled housing architectural design and taking spaces quality beside quantity into consider, may help decreasing the symptoms of ADHD disorder in children.