بررسي فقهي روايات تغني در قرايت قرآن

A Jurisprudential Study of the Traditions on Melodious Chanting (Taghannī) in Reading the Qur’ān

يكي از مسايل مطرح در مورد قرايت قرآن، قرايت غنايي است. گرچه حكم قرايت غنايي في الجمله روشن است، اما مفهوم آن وضوح لازم را ندارد، ازاين‌رو مورد بحث فقها قرار گرفته است. در اين نوشتار با توجه به اينكه مفهوم و حكم قرايت غنايي متوقف بر شناخت مفهوم و حكم غناست، نخست به اختصار مفهوم و حكم غنا بررسي شده است. سپس با عنايت به نقش كليدي روايات در تغني به قرآن، تفكيك موضوعي آنها مورد توجه قرار گرفته و با تفكيك روايات جواز قرايت با صداي حزين، نيكو و داراي ترجيع، از روايات جواز تغني به قرآن و بررسي دقيق سندي و دلالي آنها، محل تعارض اصلي روايات جواز تغني به قرآن با روايات عدم جواز تغني به قرآن و روايات عام نهي از غنا مشخص شده است. آن‌گاه ديدگاه جواز تغني به قرآن و دلايل آن بررسي و مورد نقد قرار گرفته است.