قرايت جمعي از منظر روايات و فقيهان فريقين

Choral Reading from the Viewpoint of the Traditions and Jurisprudents of the two Major Sects

دستورها و توصيه‌هاي فراواني در قرآن و روايات مبني بر قرايت قرآن، به‌ويژه با صداي بلند و زيبا رسيده است و با استناد به همين پشتوانه، در سبك زندگي اسلامي، قرايت يا ترتيل فردي، پديده رايج و شايع است . اما در برخي از كشورهاي اسلامي، قرايتي با عنوان قرايت جمعي «قرايه الجماعه، قرايه الجماعيه» نيز انجام مي‌گيرد. مساله اصلي اين است كه آيا چنين سبكي از قرايت قرآن، بدعت است يا مباح و يا استحباب دارد؟ در اين نوشتار نخست معاني گوناگون قرايت گروهي و محل اصلي نزاع توضيح داده شده است. سپس دو ديدگاه متقابل فقيهان مالكي كه قايل به جوازند و فقيهان سلفي كه آن را بدعت و حرام مي‌دانند، مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است. در اين راستا ضمن نقد دلايل مدعيان بدعت بودن قرايت جمعي، از نظريه جواز دفاع شده است، گرچه برخي به‌خاطر فوايد مترتب بر قرايت جمعي، قايل به استحباب آن شده‌اند.