اثر عصاره آبي خرفه بر آسيب ايسكمي-خون‌رساني مجدد كليه موش صحرايي

The effect of Aqueous Purslane (Portulaca Oleracea) Extract on Renal Ischemia/Reperfusion Injury in Rat

زمينه: گياه خرفه داراي اثرات آنتي اكسيداتيو است و عوامل متعددي از جمله استرس اكسيداتيو در آسيب ايسكمي- خون رساني مجدد (I/R) كليه نقش دارد. لذا اثرات تجويز خوراكي عصاره آبي خرفه بر I/R، در موش صحرايي مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش‌ها: حيوانات نفركتومي كليه راست شده و پس از 20 روز در 5 گروه (6=n) قرار گرفتند: گروه‌هاي شاهد و I/R دريافت كننده سرم فيزيولوژي، كنترل دريافت كننده دوز300 ميلي گرم/ كيلوگرم وزن بدن عصاره آبي خرفه و گروه‌هاي I/R دريافت كننده دوز 150 و 300 ميلي گرم/ كيلوگرم وزن بدن عصاره آبي خرفه و بر حسب گروه به مدت 5 روز به‌صورت خوراكي با مقادير 150 و 300 ميلي گرم/ كيلوگرم وزن بدن از عصاره آبي خرفه يا سرم فيزيولوژي تيمار شدند. در روز 5 تيمار، كليه چپ تحت عمل I/R (45 دقيقه ايسكمي و 24 ساعت خون‌رساني مجدد) يا شاهد قرار گرفت و مقادير اوره، كراتينين در سرم و مالون دي آلدييد، سوپراكسايد ديسموتاز، گلوتاتيون و فعاليت تام آنتي اكسيداني در بافت كليه اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي LSD انجام شد. در تمامي موارد 05/0 > P به عنوان سطح معني داري آماري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: القاي I/R باعث افزايش اوره و كراتينين سرم شد. استفاده از عصاره هاي آبي در حيوانات ايسكمي نشده بر سطح اوره و كراتينين تاثيري نداشت ولي باعث افزايش آن‌ها، در گروه‌هاي I/R و تيمار شد. سطح سوپراكسايد ديسموتاز در تمامي گروه‌ها به استثناي گروه كنترل عصاره خرفه با دوز 300، به صورت معني داري بيشتر از گروه شاهد بود. ولي سطوح مالون دي آلدييد، گلوتاتيون و فعاليت تام آنتي اكسيداني گروه‌هاي I/R و تيمار در مقايسه با گروه شاهد، تفاوت معني داري نداشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد عصاره آبي گياه خرفه در اين مطالعه نتوانسته است از آسيب ناشي از ايسكمي- خون رساني مجدد بكاهد و حتي احتمالاً وجود برخي مواد درآن سبب تشديد عوارض I/R در كليه گرديده است.

Background: According to the previous studies Portulaca oleracea (PO) has antioxidative effects and several factors such as oxidative stress is involved in the renal injury caused by ischemia - reperfusion (I/R). Therefore, the goal of present study is to evaluate the renal I/R injury in rats received aqueous extracts of PO (AEPO). Material and Methods: First, the right nephrectomy was performed in adult male Wistar rats and after 20 days they were divided into 5 groups (6=n). Sham operated+vehicle (sham), sham operated+ AEPO300mg/kg (AEPO group), I/R, AEPO150+I/R and AEPO300+I/R. Each group was treated orally for 5 consecutive days by 150 or 300 mg/kg of either AEPO or saline. On the fifth day of treatment, I/R (45 min ischemia/24 hours reperfusion) or sham operation was performed on the left kidney and amounts of urea and creatinine in serum and malondialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), glutathione (GSH) and total antioxidant activity (TAA) in the kidney tissue were measured. Comparisons between groups were analyzed by ANOVA and LSD test. P values of 0.05 or less were considered statistically significant. Results: Induction of I/R increased urea and creatinine levels. AEPO had no effect on serum urea and creatinine, of non-ischemic animals, but increased the levels of urea and creatinine in I/R and treatment groups. SOD activity was significantly higher in all groups (except AEPO300 group) compared to the sham group. However the levels of MDA, GSH and TAA of I/R and treatment groups did not show any significant differences in comparison to sham group. Conclusion: According to the results of this study, the PO aqueous extract did not ameliorate the I/R injury and even possibly some ingredients in the extract aggravate the renal I/R injury.