رابطه تعامل، يادگيري خودتنظيمي با رضايتمندي از تحصيل در مدارس هوشمند

The Relationship Between Interaction, Self-Regulation of Learning with Satisfaction 0f Education in the Smart Schools

چند سالي است كه نهضت هوشمندسازي مدارس در ايران آغاز شده است و با توجه به آمار و ارقام اعلام شده، اين امر با سرعت و به طور وسيعي در سطح كشور در حال گسترش است. با توجه به اينكه فناوري به خودي خود توانايي يادگيري دانش آموزان را افزايش نمي دهد و براي ايجاد محيطي كه يادگيري دانش آموزان را تقويت كند، شرايطي لازم است؛ بر اين اساس هدف اين پژوهش بررسي رابطه تعامل، يادگيري خودتنظيمي با رضايتمندي از تحصيل در مدارس هوشمند تهران با روش توصيفي - همبستگي و به وسيله پرسش نامه محقق ساخته است. جامعه آماري (2000) و نمونه (251 نفر) اين پژوهش، شامل دانش آموزان مدارس تمام هوشمند شهر تهران است. سوال اصلي اين پژوهش عبارت است از: سهم هريك از متغيرهاي يادگيرنده-يادگيرنده، يادگيرنده-ياددهنده، يادگيرنده- محتوا و يادگيري خودتنظيمي در پيش بيني نمره رضايتمندي دانش آموزان، چقدر است؟ تحليل داده هاي پژوهش با استفاده از آزمون رگرسيون خطي چندگانه، مشخص كرد كه: دو متغيرِ تعاملِ يادگيرنده-ياددهنده و يادگيري خودتنظيمي، به صورت مثبت و معناداري توانستند متغير رضايتمندي از تحصيل را پيش‌بيني كنند و سهم متغير تعاملِ يادگيرنده-ياددهنده در تبيين رضايتمنديِ از تحصيليِ دانش آموزان بيشتر از يادگيري خودتنظيمي بوده است و از بين خرده مقياس هاي تعامل، خرده مقياس يادگيرنده- محتوا با ميانگين 44/2 داراي بيشترين ميانگين نسبت به ساير خرده مقياس هاي تعامل است.

In the recent years there has been a movement in building smart schools in Iran and according to statistics it is increasingly growing in our country. Since technology can’t improve the learning of students by itself therefore in order to create an environment for students to learn better, special prerequisites are needed; the researchers in the present study aim at investigating the relationship between learning self-regulation with education in smart schools in Tehran. The research using the descriptive-correlation method, by means of a researcher-made questionnaire. The research population (2000 people) and the sample (251 people) of this study, included students of full-smart schools of Tehran. The main question of this study is: what is the effect of the each variable of learner-learner, learner-teacher, learner- content, and self –regulated learning in satisfaction score anticipation of students? Analyzing the research finding of multiple linear regression analysis showed that: two variants of interaction between learner-teacher and self-regulation learning can anticipate the satisfaction variable of education in a positive way. The interaction of learner-teacher variable in showing the educational satisfaction was more than self- regulated learning. Among the interaction subscale, the learner- content subscale with the mean of 2.44 had the highest mean in comparison to the other interaction scale.