بررسي فقهي قانون باروري مصنوعي سال 1382

A Jurisprudential Survey of the In Vitro Fertilization Law of 1382 S.A.H.

در قانون اهداي جنين به‌منظور باروري زوجين نابارور، مشروعيت باروري منوط به رعايت موازين شرعي شده است، بدون اينكه در قانون اين موازين معلوم و مشخص شود. با توجه به اينكه باروركنندگان پزشك هستند، لازم است قانونگذار در اين قانون تجديد نظر و روشي را انتخاب كند كه امكان رعايت ضوابط شرعي باشد و نيز ضوابط شرعي باروري را به‌طور دقيق مشخص كند كه مهم‌ترين آن، حرمت رحم زوجه دريافت‌كننده، عده ايام بارداري و حفظ نسب كودك است (كه شكل‌دهنده هويت اوست).

The law of embryo donatioin declares that legitimacy of the process of In Vitro Fertilization is dependent upon observation of religious precepts, without specifying those precepts. As it is doctors of medicine who are in charge of that process, the lawmakers should reconsider that law and, while announcing a method which is religiously lawful, determine religious criteria of the process. As some of those criteria we can mention observing spousehood, pregnancy waiting period, and child’s genealogy which forms his identity.