مقايسه منابع قدرت مربيان و انسجام تيمي ورزشكاران از ديدگاه مربيان و ورزشكاران زن و مرد استان خراسان جنوبي

A Comparison of Coachesʹʹ Power Resources and Athletesʹʹ Team Cohesion from the Viewpoints of Female and Male Coaches and Athletes in South Khorasan Province

هدف پژوهش حاضر، مقايسه منابع قدرت مربيان و انسجام تيمي ورزشكاران از ديدگاه مربيان و ورزشكاران زن و مرد استان خراسان جنوبي بود. روش پژوهش توصيفي است و به شكل ميداني انجام گرفت. جامعه آماري كليه مربيان (120 نفر) و ورزشكاران (800 نفر) در چهار رشته تيمي بودند. براساس‌ جدول نمونه‌گيري مورگان، 92 نفر از مربيان و 260 نفر از ورزشكاران به‌عنوان نمونه‌ آماري انتخاب شدند و براي جمع‌آوري داده‌ها از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده استفاده شد. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه منابع قدرت ((PSQ و پرسشنامه انسجام تيمي (GEQ) استفاده شد. روايي پرسشنامه‌ها توسط استادان صاحب‌نظر مديريت ورزشي تاييد و پايايي آنها با استفاده از روش آلفاي كرونباخ به‌ترتيب 78/0- 79/0 و 81/0 به‌دست آمد. با توجه به نتايج آزمون كولموگروف اسميرنوف از روش‌هاي ناپارامتري آزمون "U" مان- ويتني و آزمون كروسكال– واليس استفاده شد (05/0 P?). نتايج نشان داد، از ديدگاه هر دو گروه، قدرت تخصص مربي در اولويت اول و قدرت تنبيه در پايين‌ترين اولويت منابع قدرت مربيان قرار گرفته است. اولويت انسجام تيمي ورزشكاران (زن و مرد) به‌ترتيب كشش به‌سوي تكليف گروه، يكپارچگي تكليف، كشش اجتماعي به‌سوي گروه و در نهايت يكپارچگي اجتماعي بودند. بين ديدگاه مربيان مرد و زن در خصوص قدرت پاداش، قدرت قهريه و قدرت قانوني تفاوت معناداري مشاهده شد، اما بين ديدگاه آنها در مورد قدرت تخصص و قدرت مرجعيت تفاوت معناداري مشاهده نشد. پيشنهاد مي‌شود مربيان براي انسجام تيمي بيشتر و بالاتر از قدرت تخصص بيشتر استفاده كنند، زيرا قدرت تخصص بيش از ساير منابع قدرت مورد استفاده مربيان و مورد قبول ورزشكاران است.

The aim of the present study was to compare the power resource of coaches and athletesʹ team cohesion from the viewpoints of male and female coaches and athletes in South Khorasan province. The method of this study was descriptive which was conducted as a field study. The statistical population consisted of all coaches (N=120) and athletes (N=800) in four team sports. Based on Morgan table, 92 coaches and 260 athletes were selected as the sample by simple random sampling method. The data were collected by two questionnaires: Power in Sport Questionnaire (PSQ) and Group Environment Questionnaire (GEQ). Validity of the questionnaires was confirmed by professors of sport management and their reliability was determined using the Cronbach’s alpha coefficient as 0.78-0.79 and 0.81 respectively. Considering the results of Kolmogorov–Smirnov test, non-parametric methods of U-Mann Whitney and Kruskal-Wallis test were used (P?0.05). Results showed that from the viewpoints of both groups, expert power was the first priority and coercing power was the last priority in power resources of the coaches. Priorities of team cohesion of athletes (men and women) were attraction to group-task, group integration-task, attraction to group-social and group integration-social respectively. There was a significant difference between the viewpoints of male and female coaches in reward power, coercing power and legal power while there was no significant difference between males and femalesʹ viewpoints in expert power and referent power. It is recommended that coaches should use more expert power to achieve higher team cohesion as this is the expert power which is used by coaches and approved by athletes more than other power resources.