بررسي تاثير برنامه بازتواني ريه بر شدت علايم بيماران مبتلا به بيماري مزمن انسدادي ريه

Effect of Pulmonary Rehabilitation Program on Severity of Symptoms in Patients with Chronic Obstructive Pulmonary Disease

زمينه و هدف: سرفه و تنگي نفس دو علامت بسيار شايع در بيماران مبتلا به بيماري مزمن انسدادي ريه هستند. هدف اين مطالعه بررسي تاثير برنامه بازتواني ريه بر شدت علايم مبتلايان به بيماري مزمن انسدادي ريه بود. روش بررسي: اين پژوهش يك كارآزمايي باليني در سال 90 بر روي 70 بيمار مبتلا به فرم خفيف و متوسط بيماري مزمن انسدادي ريه بود كه به روش آسان انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه شاهد مراقبت معمول را دريافت نمودند وگروه آزمون در برنامه باز تواني ريه شركت كردند. سپس تشويق به اجراي برنامه بازتواني در منزل به مدت 7 هفته، هر هفته سه بار شدند و از طريق تماس‌هاي تلفني هفتگي پي‌گيري شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، معيار بررسي شدت تنگي نفس و سرفه بود كه قبل و 7 هفته بعد از مداخله تكميل شد و با استفاده از آزمون‌هاي دقيق فيشر، آزمون مجدور كاي، تي زوجي و مستقل، ويلكاگسون و من ويتني تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد اختلاف آماري معني‌داري بين شدت تنگي نفس و سرفه قبل و بعد از مطالعه در گروه آزمون (001/0 P?و001/0P?) و در مقايسه دو گروه بعد از مداخله وجود دارد (001/0 P?و001/0P?). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت برنامه بازتواني ريه در كاهش شدت علايم مبتلايان به بيماري مزمن انسدادي ريه موثر است.

Background and Objectives: Cough and dyspnea are two most common symptoms in chronic obstructive pulmonary disease patients. The aim of this study was to investigate the effect of pulmonary rehabilitation program on severity of symptoms in patients with chronic obstructive pulmonary disease. Materials and Methods: This study was a clinical trial in which 70 patients with mild and moderate chronic obstructive pulmonary disease were recruited from an outpatient clinic and were randomly divided into two experimental and control groups. The control group received routine visits. The experimental group patients participated in the pulmonary rehabilitation program. They were also encouraged to practice the rehabilitation practices at home three times per week for 7 weeks. They were followed up via telephone contacts weekly. Data gathering tools were a demographic questionnaire and the dyspnea and cough severity scale which were completed at baseline and 7 weeks after the intervention by the patients. Data were analyzed using the Chi-squared test, Fisher exact test, Independent and paired T tests, Mann whitney and Wilcoxon tests. Results: There were significant differences between severity of dyspnea and cough before and after the intervention in the experiment group (P?0.001); and between the two groups after the intervention (P?0.001). Conclusion: The pulmonary rehabilitation program was effective in decreasing severity of symptoms in patients with chronic obstructive pulmonary disease.