پديد آورندگان :
صادري ، حوريه نويسنده , , اوليا، پرويز نويسنده دانشكده پزشكي- دانشگاه شاهد ,
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: افزايش جهاني مقاومت به آنتي بيوتيك ها در جدايه هاي باليني اسينتوباكتر بوماني از چندين كشور گزارش شده است؛ اما شيوع واقعي آن در ايران، كمتر شناخته شده است. هدف از اين مطالعه، تعيين فراواني مقاومت به آنتي بيوتيك هاي مختلف در جدايه هاي اسينتوباكتر بوماني جداشده از بيماران در دو بيمارستان شهر تهران در سال 1392 به منظور كمك در انتخاب آنتي بيوتيك ها در درمان تجربي عفونت با اين جدايه ها بود.
مواد و روش ها: از روش ديسك ديفيوژن، براساس دستورالعمل CLSI براي تعيين فراواني مقاومت به هجده آنتي بيوتيك از هشت گروه مختلف (آمينوگليكوزيدها، كارباپنم ها، سفالوسپورين ها، پني سيلين ها- مهاركننده هاي بتالاكتاماز، پني سيلين هاي ضدسودوموناسي- مهاركننده هاي بتالاكتاماز، فلوروكينولون‌ها، ممانعت كننده هاي مسير فولات و تتراسايكلين ها) در 106 جدايه باليني اسينتوباكتر بوماني استفاده شد.
نتايج: فراواني مقاومت به آنتي بيوتيك ها در جدايه هاي اسينتوباكتر بوماني به اين صورت بود: «سفوتاكسيم 99%، سيپروفلوكساسين، سفترياكسون، سفپيم، سفتازيديم، تيكارسيلين- كلاولانيك اسيد، مروپنم و تري متوپريم- سولفامتوكسازول 1/98%، تتراسايكلين 4/97%، لووفلوكساسين و پيپراسيلين- تازوباكتام 2/97%، آميكاسين، ايمي پنم 1/97%، جنتامايسين 6/89%، آمپي سيلين- سولباكتام 83%، توبرامايسين 4/77%، داكسي‌سايكلين 4/60% و مينوسايكلين 9/50%». همه جدايه هاي باليني اسينتوباكتر بوماني مورد مطالعه، داراي مقاومت چنددارويي (مقاومت به دست كم، يك آنتي بيوتيك در سه گروه يا بيشتر) بودند و برخي از الگوهاي مقاومت، به طور شايـع تري ديده‌مي‌شدند.
نتيجه گيري: تواتر بالاي مقاومت آنتي بيوتيكي نشان داده شده در جدايه هاي باليني اسينتوباكتر بوماني در ايران، پايش اپيدميولوژيك حساسيت اين باكتري ها را ضروري مي سازد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: The global increase in resistance to antibiotics among clinical isolates of Acinetobacter baumannii is reported from several countries, but its true prevalence in Iran is less known. The objective of this study was determination of the frequency of resistance to different antibiotics among Acinetobacter baumannii isolated from patients in two hospitals in Tehran, Iran, in 2013, to help selection of antibiotics in empirical therapy of infection with these isolates.
Materials and Methods: Disk diffusion method according to recommendation of CLSI was used for determination of resistance to 18 antibiotics from 8 different groups (aminoglycosides, carbapenems, cephalosporins, penicillins/B-lactamase inhibitors, antipseudomonal penicillins/B-lactamase inhibitors, fluoroquinolones, folate pathway inhibitors and tetracyclines) in 106 Acinetobacter baumannii clinical isolates.
Results: Frequency of resistance to antibiotics among Acinetobacter baumannii isolates were as follows: cefotaxime 99%, ciprofloxacin, ceftriaxone, cefepime, ceftazidime, ticarcillin-clavulanic acid, meropenem and trimethoprim-sulphamethoxazole 98.1%, tetracycline 97.4%, levofloxacin and piperacillin-tazobactam 97.2%, amikacin, imipenem 97.1%, gentamicin 89.6%, ampicillin-sulbactam 83%, tobramycin 77.4%, doxycycline 60.4% and minocycline 50.9%. All Acinetobacter baumannii clinical isolates have shown multidrug resistance (resistance to at least one agent in ?3 antimicrobial group) and some of resistance patterns were more commonly seen.
Conclusion: The high frequency of antibiotic resistance in clinical isolates of Acinetobacter baumannii in Iran as shown in this study makes epidemiological surveillance of susceptibility of these bacteria more essential.
