مرجعيت سياستها و توسعه صنعت گردشگري ايران با تاكيد بر برنامه سوم و چهارم توسعه

Policy referential and development of tourism industry in Iran: with an emphasis on the 3rd. and 4th. Five-Year Development Plans

كشور ايران با وجود برخورداري از جاذب ههاي متنوع، سهم ناچيزي از درآمد صنعت گردشگري را به خود اختصاص داده است. توسعه صنعت گردشگري ايران از منظر رشت ههاي مختلف علمي تحليل شده است. در پژوهش حاضر از منظر سياس تگذاري عمومي و با تا يكد بر مفهوم مرجعيت، توسع هنيافتگي صنعت گردشگري ايران مورد بررسي قرار گرفت. مرجعيت سياس تهاي بخش گردشگري در قالب برنام ههاي پن جساله توسعه بررسي گرديد. بر اساس يافت ههاي پژوهش، مرجعيت سياس تهاي گردشگري، تعريفي روشن از جايگاه بخش گردشگري در ايران ارايه نميك‌ند، خواست و انتظارهاي مسيولان از صنعت گردشگري به خوبي تب يين نشده و نگاه هم هجانبه به بخ شهاي مختلف صنعت گردشگري وجود ندارد. در نتيجه ابهام مرجعيت بخش گردشگري، بر فرايند تدوين، اجرا و ارزيابي سياس تها تاثير گذاشته و موجب عدم تحقق اهداف توسعه گردشگري شده است.

Despite having diverse attractions, Iran has a tiny proportion of global revenues of tourism industry. Development of the tourism industry in Iran has been analyzed from the perspective of various disciplines. In this research, underdevelopment of tourism industry in Iran was studied from the perspective of public policy-making and with an emphasis on the concept of policy referential. Referential of tourism policies was evaluated in terms of the Five-Year Development Plans. Based on the findings, the referential of tourism policies does not provide a clear definition of tourism status of Iran, and demands and expectations of government authorities regarding tourism is not well-defined and does not submit a comprehensive look of the different sectors of the tourism industry. As a result, the ambiguity of tourism sector referential has influenced the process of development, implementation and evaluation of tourism policies and thereby, failing to meet the objectives of tourism development.