سياستهاي گسترش آموزش عالي در سالهاي اخير : توسعه ظرفيت يا اتلاف منابع ؟

Expansion Policies in Higher Education:Capacity Building or Resource Wasting?

خالي ماندن ظرفيتهاي كارداني و كارشناسي در دو سال گذشته از سوي مسيولان نظام آموزش عالي، نشانگر پيروي از الگوي نامناسب توسعه آموزش عالي و بيانگر اتلاف منابعي است كه از چند عامل ناشي شده است. بيان اين حقايق از سوي مسيولان نظان آموزش عالي و تداعي نتايج پژوهشهاي انجام شده در ده سال قبل در موسسه پژوهش و برنامه ريزي آموزش عالي، ما را برآن داشت تا با مروري بر آن نتايج و اشارهاي به حقايق موجود، اين حقيقت را واكاوي و براي توجه به روندها و اعتماد و دقت در كاربست نتايج پژوهشها، دوباره توصيه‌هايي را بيان كنيم. اين بررسي نشان داد كه اولين و بارزترين انحراف صورت گرفته در سياستهاي توسعه بخش، گسترش بي‌رويه جريان هاي موازي آموزش عالي دولتي حضوري بدون رعايت ساختار پيشنهادي بر حسب گروه و مقطع و اثربخشي ضعيف دوره هاي علمي كاربردي است. پس از آن، عدم حمايت عملي از دورههاي تحصيلات تكميلي در قطبهاي كيفي آموزش عالي، ابقاي تمركز و مداخله غير عادي، مسيرهاي موازي با عملكرد فراقانوني و تداخل در وظايف، فقدان يك نظام ارزشيابي كيفيت و اعتباربخشي آموزش عالي در سطح ملي است و تداوم روندهاي نامطلوب توسعه بخش خصوصي، همچنان مانع تحقق نقش كارا و رقابتي آنها در قالب يك الگوي نخبهگراي پاسخ‌گو به نيازهاي توسعه پايدار است. در پايان، اصول كلي توسعه ظرفيت متوازن و كارآمد شرح داده شده است.

Vacant capacities in undergraduate education in the past two years , represents following inappropriate development patterns of higher education and waste of resources .To recognize several factors that leads to this , we investigated the results of attached studies in 2001 at institute for research and planning in higher education(IRPHE). Referring to that studies and analyzing relevant information and data ,indicates that the first obvious deviation has occurred in sub-systems of public higher education . secondly , the graduate level has not benefiting enough support in quality center of excellence .Also, there is nonessential intervention at macro-level planning and extra-legal operation and interfere with the duties and most serious is the lack of quality assessment and accreditation constitutions .so, there is some outlooks about deviation from development policies mentioned . Meanwhile , considering new paradigm of constant development , higher education must follow a proportional tree dimension pattern with special emphasis on socio-economic sphere and capacities.