مدل‌سازي سينتيك انتقال جرم طي فرآيند آبگيري اسمزي بادمجان (SolanumMelongena L.)

مقدمه: در اين پژوهش فرآيند آبگيري اسمزي برش هاي حلقوي بادمجان تحت تاثير پارامترهاي عملياتي موردبررسي قرار گرفت. هدف از اين مطالعه بررسي اثر دما، غلظت محلول اسمزي و نسبت نمونه به محلول اسمزي در زمان‌هاي تماس مختلف نمونه و محلول اسمزي بر محتواي رطوبتي طي سينتيك فرآيند آبگيري اسمزي و مقايسه دو مدل رياضي و انتخاب بهترين مدل جهت توصيف سينتيك انتقال جرم مي‌باشد. مواد و روش‌ها: فرآيند آبگيري اسمزي برش هاي حلقوي بادمجان در محلول اسمزي شامل كلرور سديم با غلظت هاي 5، 10 و 15 درصد (وزني- وزني)، دماي 30، 45 و 60 درجه سانتي گراد و نسبت نمونه به محلول اسمزي 1:10، 1:15 و 1:20 صورت گرفت. مقادير خروج آب و نفوذ ماده جامد در غلظت هاي 5، 10 و 15 درصد (وزني- وزني) كلرور سديم، دماي 30، 45 و 60 درجه سانتي گراد، نسبت نمونه به محلول اسمزي 1:10، 1:15 و 1:20 و در فواصل زماني 0، 15، 30، 60، 90، 150، 210، 270 دقيقه محاسبه گرديد. با استفاده از مدل پيشنهادي Magee و همكاران، (1983) و Azuara و همكاران (1992) مقادير تعادلي خروج آب و نفوذ ماده جامد، همچنين شدت انتقال جرم محاسبه شد. يافته ها: سينتيك انتقال جرم و محتوي رطوبتي تابع تغييرات غلظت كلرور سديم و دما در طي زمان مي باشند. مدل پيشنهادي Azuara و همكاران با حداكثر همبستگي و با حداقل ريشه ميانگين مربع خطا و مجموع مربعات خطا نسبت به مدل Magee بهتر مي‌تواند سينتيك انتقال جرم را توصيف كند و همچنين مدل Azuara در شرايط نسبت نمونه به محلول اسمزي 1:15 با ضرايب همبستگي خروج آب 9792/0 و جذب ماده جامد 9386/0 در مقايسه با نسبت نمونه به محلول اسمزي 1:10 و 1:20 بيشترين تطابق را نشان مي‌دهد. نتيجه گيري: مدل پيشنهادي Azuara و همكاران (1992) با توجه به حداكثر ضريب همبستگي و با حداقل ريشه ميانگين مربع خطا و حداقل مجموع مربعات خطا، جهت مدل سازي سينتيك انتقال جرم به‌منظور به‌كارگيري در طراحي خشك‌كن‌هاي فرآيند اسمزي پيشنهاد مي‌شود.