طراحي شبكه اتوبوسراني با در نظر گرفتن نقاط تغيير خط

Bus Network Design Considering the Transfer Stations

طراحي شبكه خطوط اتوبوسراني اولين گام از برنامه ريزي سيستم اتوبوسراني شهري مي باشد. با توجه به تاثير طراحي شبكه خطوط بر ساير گام هاي طراحي شبكه اتوبوسراني نظير تدوين جدول زمانبندي، تخصيص ناوگان و تخصيص خدمه اين مرحله از اهميت بسيار زيادي برخوردار است. يكي از مواردي كه در طراحي شبكه خطوط مشخص مي شود، مكان نقاط تبادلي مي باشد كه در طراحي هاي شبكه معمول تنها به بهينه سازي پارامترهايي نظير زمان سفر مسافران پرداخته شده و به موقعيت اين نقاط توجهي نمي شود. موقعيت نقاط تبادل سفر كه نتيجه مرحله طراحي شبكه است در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مقاله به طراحي شبكه همگاني بر اساس ايجاد محدوديت براي تبادل مسافر در نقاط شبكه پرداخته شده است. روش ارايه شده در اين تحقيق بر مبناي الگوريتم ژنتيك مي باشد كه بر روي شبكه فرضي به كار گرفته شده است. نتايج به دست آمده نشان داد در نظر گرفتن محدوديت براي تبادل مسافر در هر نقطه، در مكان نقاط تبادلي تاثير گذار است.

Bus network design is the first step in the urban transportation planning process, and due to its influence on the consequent steps, such as timetabling, vehicle scheduling and crew scheduling, this step plays an important role in the process of transportation planning. One of the important issues in the transit network design is locating the transfer points. However, in the previous studies, this issue was not considered, and it has only been paid attention to optimize the parameters such as travel time. This study is focused on defining the location of the transfer points, as a result of transit network design, such that transfers are performed at points with higher capacities. Applying the genetic algorithm, the presented methodology is implemented on a virtual network, and the results showed that considering transfer constraint affects defining the location of transfer points.